Insulinoterapia u chorych z typem 2 cukrzycy. Kiedy należy rozpocząć leczenie insuliną?

Mimo znacznego postępu w zakresie wczesnego rozpoznawania cukrzycy i jej leczenia nadal istotny problem kliniczny i ekonomiczny stanowią przewlekłe powikłania. Jedną z zasadniczych przyczyn ich rozwoju jest zbyt późne wykrywanie zaburzeń gospodarki węglowodanowej. W okresie utajenia choroby uszkodzenia naczyniowe mogą rozwijać się w sposób niekontrolowany. Staje się to przyczyną mikro- lub makroangiopatii cukrzycowej, rozpoznawanych u ok. 50 proc. osób ze świeżo rozpoznaną cukrzycą typu 2 [1].


Cukrzycę uznaje się aktualnie za niezależny czynnik ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Zwiększa ona 2–3-krotnie śmiertelność z powodu zawału serca, niewydolności krążenia czy udaru mózgu. Na możliwą rolę hiperglikemii w rozwoju zmian miażdżycowych zwróciły po raz pierwszy uwagę wyniki badania Framingham [2]. Sugestie te potwierdziły następnie wyniki badania MRFIT [3]. Hanefeld i wsp. (Diabetes Intervention Study) stwierdzili natomiast, że zasadniczą rolę w rozwoju makroangiopatii cukrzycowej odgrywa poposiłkowy przyrost glikemii. Spostrzeżenia te w następnych latach potwierdziły także inne badania kliniczne. Z ich rezultatów wynika, że glikemia na czczo >110 mg proc. (6,1 mmol/l) zwiększa ryzyko zachorowania i zgonów z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego o 38 proc., natomiast glikemia po posiłku >140 mg proc. (7,8 mmol/l) zwiększa to ryzyko aż o 58 proc. [4]. Pierwszej prospektywnej oceny ponad 5 tys. osób ze świeżo wykrytą cukrzycą typu 2 dokonano w trakcie badania UKPDS (United Kingdom Prospective Diabetes Study). Podczas 9-letniej obserwacji, u co piątego uczestnika programu odnotowano wystąpienie zawału serca, udaru mózgu lub zgonu z przyczyn sercowych. Ponadto badanie UKPDS potwierdziło wcześniejsze sugestie, że czynnikiem ryzyka choroby niedokrwiennej serca u chorych z typem 2 cukrzycy jest zarówno podwyższone stężenie cholesterolu frakcji LDL, jak i obniżone stężenie cholesterolu frakcji HDL, nadciśnienie tętnicze, palenie papierosów oraz hiperglikemia [5]. Analizy wyników badania UKPDS, oraz nieco późniejszego badania STENO, pozwoliły na stwierdzenie, że im lepsze wyrównanie metaboliczne cukrzycy, tym mniejsze prawdopodobieństwo rozwoju powikłań naczyniowych [6, 7]. Opracowane na ich podstawie zalecenia terapeutyczne podkreślają zasadność dążenia u osób cukrzycą do uzyskania stanu normoglikemii, a także prawidłowych stężeń lipidów we krwi, oraz prawidłowego ciśnienia tętniczego. Zaleca...


View full text...