Intensyfikacja leczenia insuliną cukrzycy typu 2 – rewizja celów, zasad i metod, ukierunkowana na prewencję powikłań

Ze względów epidemiologicznych, klinicznych oraz społeczno-ekonomicznych cele prewencji pierwotnej
i wtórnej cukrzycy typu 2 oraz redukcji ryzyka powikłań przewlekłych cukrzycy typu 2 powinny być rozszerzone. Metody prewencji i leczenia oparte
na dowodach umożliwiają bardziej skuteczną
ich realizację za pomocą intensywnych
i wieloczynnikowych programów.








Przesłanki nowych,
rozszerzonych celów


Do ogólnych celów leczenia cukrzycy zaliczyć należy:
1) wydłużenie średniego, oczekiwanego okresu życia chorego na cukrzycę co najmniej do wielkości przeciętnej, charakteryzującej populację ogólną, wśród której ten chory żyje;
2) zapewnienie lepszej jakości życia przez zmniejszenie inwalidztwa oraz poprawę ogólnej sprawności fizycznej, intelektualnej i ekonomicznej.

Warunkiem realizacji takich celów jest terapeutyczna skuteczność eliminacji toksycznych efektów hiperglikemii, a co za tym idzie – ostrych i przewlekłych powikłań cukrzycy oraz zaburzeń, zespołów i chorób skojarzonych lub współistniejących z cukrzycą [1].
Obecnie, w erze następującej po uznaniu i przyjęciu wyników wielu terapeutycznych badań, nowych propozycji technicznych oraz organizacyjnych realizacja tych celów jest w dużej mierze możliwa. Wskazują na to szczególnie 3 grupy badań i działań:
1) wielkie randomizowane badania epidemiologiczno-prewencyjne, odnoszące się do subpopulacji z podwyższonym ryzykiem cukrzycy typu2 (otyłość brzuszna, upośledzenie glikemii na czczo, upośledzenie tolerancji glukozy, cukrzyca poposiłkowa) [2–6];
2) wieloośrodkowe, randomizowane badania epidemiologiczno-terapeutyczne w zakresie prognostycznego znaczenia aktywności i intensywności w normalizacji hiperglikemii oraz normalizacji innych, skojarzonych z hiperglikemią, zaburzeń metabolicznych i patofizjologicznych [1, 7–11];
3) wprowadzenie do praktyki prewencji i leczenia wielu nowych lub ulepszonych leków, instrumentów i metod [1, 13–16].

Wynika stąd oczywisty wniosek, że indywidualne i populacyjne systemy oraz plany prewencji i leczenia cukrzycy typu 2 powinny być odpowiednio zrewidowane, ulepszone i upowszechnione przez stworzenie bardziej skutecznej motywacji i merytorycznej logistyki do ich praktykowania. Temu celowi służy również niniejsze opracowanie. Jego plan składa...


Pełna treść artykułu...