Interferon alfa w leczeniu przewlekłych zapaleń wątroby

Przewlekłe wirusowe zapalenia wątroby, rozwijające się u 2–5 (10) proc. pacjentów zakażonych HBV i 40–80 proc. zakażonych HCV stanowią stale poważny problem epidemiologiczny i terapeutyczny. Liczbę chorych, zakażonych przewlekle HBV szacuje się w skali świata na 400 mln, a zakażonych HCV na ok. 300 mln. W Polsce liczba osób zakażonych przewlekle HBV oceniana jest na 375 tys., a HCV na 265 tys. Analizy epidemiologiczne wykazują, że w naszym kraju do zakażeń wirusami hepatotropowymi dochodzi najczęściej w wyniku drobnych nawet zabiegów naruszających ciągłość tkanek [1, 2]. Hospitalizacja czy inny kontakt z placówką medyczną jest ważnym czynnikiem ryzyka nabycia zakażenia. Udowodniono przeniesienie zakażeń podczas zabiegów kardiochirurgicznych, neurochirurgicznych, ale także w wyniku kolonoskopii i drobnych zabiegów stomatologicznych [3]. Grupą pacjentów, w której zakażenia HBV i/lub HCV występuje szczególnie często są chorzy dializowani, pacjenci oddziałów onkologicznych i hematologicznych [2].




Wprowadzenie


Przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby rozpoznawane bywa najczęściej przypadkowo podczas wykonywania rutynowych badań, bądź manifestuje się mało charakterystycznymi objawami, które przypisuje się często innym niż zakażenie wirusem hepatotropowym przyczynom. Upowszechnienie dokładnych metod diagnostycznych (w tym morfologiczna ocena bioptatu wątroby oraz wykrywanie materiału genetycznego wirusów metodą PCR-polimerazowej reakcji łańcuchowej) umożliwiło optymalną diagnostykę i kwalifikację do leczenia przyczynowego. Za pewne rozpoznanie czynnika etiologicznego wirusowego zapalenia wątroby uznawane jest stwierdzenie w surowicy chorego antygenów (HBsAg), przeciwciał (anty-HCV, anty-HBc) lub kopii fragmentów materiału genetycznego wirusa (HBV DNA, HCV RNA). Najbardziej rozbudowana jest diagnostyka zakażeń HBV – markerami występującymi w surowicy są zarówno antygeny (HBsAg, HBeAg), jak i przeciwciała (anty-HBs, anty-HBe, anty-HBc) występujące w różnych wzorach serologicznych, odpowiednio do stadium zaawansowania choroby. Wzbogaceniem powyższych metod jest w przypadku obu zakażeń zastosowanie reakcji odwrotnej transkryptazy w polimerazowej reakcji łańcuchowej, co umożliwia wykrycie w badanych surowicach nawet najmniejszej ilości wirusowego materiału genetycznego.


Patogeneza przewlekłych zapaleń wątroby


Rozwój postaci ostrej lub przewlekłej...


Pełna treść artykułu...