Jak leczyć nietrzymanie moczu

Wstęp

Zgodnie z ostatnią definicją International Continence Society (ICS) oraz International Urogynecological Association (IUGA) z 2010 r. nietrzymanie moczu (NM) definiowane jest jako epizod niekontrolowanej utraty moczu [1]. Według obowiązującej terminologii nietrzymanie moczu należy do zaburzeń fazy gromadzenia moczu, razem z częstomoczem dziennym, nokturią oraz parciami naglącymi. Złożona etiopatogeneza NM skłania do traktowania go jedynie jako objawu, a nie jednorodnej jednostki chorobowej [2].
Nietrzymanie moczu jest jedną z najczęściej występujących przewlekłych chorób u kobiet. Cierpi na nie, w zależności od badanej grupy oraz zastosowanych kryteriów diagnostycznych, nawet do 60% populacji. Interesujące dane dotyczące występowania tego problemu w skali globalnej przynosi praca Minassiana i wsp. powstała na podstawie metaanalizy danych ponad 230 tys. pacjentów, pochodzących z 35 badań (10 z USA, 8 z Azji, 13 z Europy, 1 z Afryki i 3 z Australii) [3]. W 21 doniesieniach analizowano występowanie NM jedynie u kobiet, a w 14 u obu płci. Częstość występowania NM wyniosła średnio 27,6% wśród kobiet oraz 10,5% wśród mężczyzn, co pozwala na jego jednoznaczne uznanie za chorobę społeczną, ponieważ dotyka ponad 5% populacji, i to niezależnie od różnic etnicznych i kulturowych. Jak wykazano w tej publikacji, częstość występowania NM u kobiet jest największa (33% badanej populacji) w 5. dekadzie życia, a więc w okresie wczesnej menopauzy, zmniejsza się pomiędzy 55. a 64. rokiem i ponownie wzrasta do wartości 34% w 8. dekadzie życia. Jak wynika z danych z 14 analizowanych badań, dominującym typem NM u kobiet była postać wysiłkowa (50%), następnie mieszana (32%) i nagląca (14%). Wydaje się jednak, że rzeczywiste rozpowszechnienie choroby jest większe, ponieważ wiele kobiet ukrywa objawy, traktując je jako wstydliwe i stygmatyzujące lub jako jeden z nieuniknionych skutków procesu starzenia, co obliguje lekarzy, zwłaszcza pierwszego kontaktu, do aktywnej diagnostyki tego schorzenia. Dodatkowo brak świadomości, że NM można skutecznie leczyć, sprawia, że chorzy często nie zgłaszają tego problemu lekarzowi. Prawie 40% kobiet zwleka ok. 5 lat, zanim zwróci się po pomoc lekarską, a trzeba pamiętać, że niekontrolowane ucieczki moczu powodują istotne pogorszenie jakości życia. Dyskomfort, wstyd, wrażenie utraty godności i obniżenie poczucia własnej wartości to najczęstsze reakcje psychiczne na pojawienie się niekontrolowanych ucieczek moczu....


Pełna treść artykułu...