Jakie schorzenia autoimmunologiczne najczęściej towarzyszą rozpoznaniu liszaja płaskiego?
Autor: Andrzej Kordas
Data: 25.08.2015
Źródło: Autoimmune comorbid diseases associated with lichen planus: a nationwide case–control study; P.-I. Chung et al.; Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology; Volume 29, Issue 8, pages 1570–1575, August 2015.
Liszaj płaski należy do przewlekłych schorzeń zapalnych o nieznanej etiologii. Dotychczasowe badania sugerowały związek pomiędzy zachorowalnością na liszaja płaskiego oraz licznymi schorzeniami autoimmunologicznymi, jednakże obejmowały one stosunkowo niewielkie grupy badane.
P.-I. Chung zaprojektowali badanie, mające na celu ustalenie, jakie choroby autoimmunologiczne najczęściej współwystępują z liszajem płaskim wśród mieszkańców Tajwanu. Wyniki badania opublikowano na łamach Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology.
P.-I. Chung zaprojektowali badanie, mające na celu ustalenie, jakie choroby autoimmunologiczne najczęściej współwystępują z liszajem płaskim wśród mieszkańców Tajwanu. Wyniki badania opublikowano na łamach Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology.
Badaniem objęto 12 427 osób z rozpoznanym liszajem płaskim oraz 49 708 osób wolnych od tego schorzenia (grupa kontrolna). Analizowany materiał obejmował lata 1997 – 2011.
Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała istotny związek pomiędzy zachorowalnością na liszaja płaskiego a współistniejącym toczniem rumieniowatym układowym (mOR: 2.87; 95% CI: 1.97–4.17), zespołem Sjögrena (mOR: 3.75; 95% CI: 2.66–5.28), zapaleniem skórno – mięśniowym (mOR: 6.34; 95% CI: 1.82–22.16), bielactwem (mOR: 2.09; 95% CI: 1.31–3.32) oraz łysieniem plackowatym (mOR: 2.82; 95% CI: 2.20–3.62). Po przeprowadzeniu analizy zależnej od płci wykazano, iż toczeń rumieniowaty układowy oraz łysienie plackowate znamiennie korelują z zachorowalnością na liszaja płaskiego zarówno u mężczyzn jak i u kobiet, podczas gdy w przypadku zespołu Sjögrena zależność ta pozostawała istotna statystycznie wyłącznie u płci żeńskiej.
Podsumowując, w badaniu potwierdzono, iż zachorowalność na liszaja płaskiego wiąże się z współwystępowaniem różnych schorzeń autoimmunologicznych. Konieczne jest przeprowadzenie kolejnych badań oceniających rolę procesów autoimmunologicznych w patogenezie liszaja płaskiego.
Przeprowadzona analiza statystyczna wykazała istotny związek pomiędzy zachorowalnością na liszaja płaskiego a współistniejącym toczniem rumieniowatym układowym (mOR: 2.87; 95% CI: 1.97–4.17), zespołem Sjögrena (mOR: 3.75; 95% CI: 2.66–5.28), zapaleniem skórno – mięśniowym (mOR: 6.34; 95% CI: 1.82–22.16), bielactwem (mOR: 2.09; 95% CI: 1.31–3.32) oraz łysieniem plackowatym (mOR: 2.82; 95% CI: 2.20–3.62). Po przeprowadzeniu analizy zależnej od płci wykazano, iż toczeń rumieniowaty układowy oraz łysienie plackowate znamiennie korelują z zachorowalnością na liszaja płaskiego zarówno u mężczyzn jak i u kobiet, podczas gdy w przypadku zespołu Sjögrena zależność ta pozostawała istotna statystycznie wyłącznie u płci żeńskiej.
Podsumowując, w badaniu potwierdzono, iż zachorowalność na liszaja płaskiego wiąże się z współwystępowaniem różnych schorzeń autoimmunologicznych. Konieczne jest przeprowadzenie kolejnych badań oceniających rolę procesów autoimmunologicznych w patogenezie liszaja płaskiego.
