Jednostronne urazowe sportowe zwichnięcie stawu ramiennego z porażeniem splotu ramiennego u 16-letniej pacjentki. Analiza przypadku

Wstęp
Urazy są nieodłącznym elementem sportów zespołowych w czasach coraz większej aktywności fizycznej. Najpowszechniejsze urazy to złamania kończyn i zwichnięcia stawów. Jednym ze stawów najczęściej ulegających zwichnięciu jest staw ramienny. Do urazu dochodzi w wyniku utraty fizjologicznego połączenia powierzchni stawowych z towarzyszącym uszkodzeniem struktur stawowych. Najczęstszą przyczyną jest upadek na wyprostowaną i odwiedzioną kończynę. Zwichnięciu mogą towarzyszyć również uszkodzenia struktur naczyniowo-nerwowych odpowiadające za częściowe lub całkowite uszkodzenie splotu ramiennego.

Cel pracy
W niniejszej pracy omówiono roczną historię choroby dotychczas zdrowej, uprawiającej sport 16-letniej dziewczynki, która doznała urazu stawu podczas zajęć sportowych.

Wnioski
Zwichnięcie stawu ramiennego z uszkodzeniem splotu ramiennego jest stanem nagłym, wymagającym dokładnej oceny ortopedycznej i neurologicznej. Uszkodzenia w obrębie splotu, jeśli zostały rozpoznane wcześnie, rokują w większości przypadków dobrze i wymagają głównie leczenia niezabiegowego. Możliwie najszybsze odprowadzenie zwichnięcia zmniejsza rozległość uszkodzenia zarówno struktur stawowych, jak i nerwowych. Uszkodzenia splotu wymagają pogłębienia diagnostyki o badanie elektromiograficzne (EMG) i rezonans magnetyczny (NMR) w celu wykluczenia uszkodzeń zmuszających do leczenia operacyjnego.



Introduction
Injuries in team sports are inherent in modern times of increasing physical activity. The most common injuries are limb fractures and joint dislocations. One of the more likely joints to be dislocated is the shoulder joint. The injury occurs as a result of the loss of physiological connection of articular surfaces, with accompanying damage to articular structures. The most common cause is a fall on the straightened and visited limb. Dislocation may also be accompanied by damage to the vascular structures responsible for partial or total damage to the brachial plexus. The shoulder is the largest pond of the upper limb. Due to its construction it allows the greatest range of motion of all joints of the body and is mostly undergoing dislocation. Injury occurs due to loss of physiological connection between articular surfaces, with accompanying damage to the articular structures. The most common cause is a fall on the upright and abducted limb. Dislocation may also be accompanied by damage to neurovascular structures, i.e. partial or complete failure of the brachial plexus.

Aim of the study
In this paper we discuss the history of a healthy 16-year-old girl who suffered a joint injury during sports activities.

Conclusions
Complication of brachial plexus with brachial plexus injury is an acute condition requiring accurate orthopaedic and neurological assessment. Damage to the plexus, if diagnosed early, is likely to occur and requires mainly non-surgical treatment. As soon as possible the dislocation of the dislocation reduces the extent of damage to the articular as well as nervous structures. Damage to the plexus requires further diagnostic testing of EMG and NMR to exclude surgical lesions.