KRĄŻENIE PŁUCNE
Rozwój nadciśnienia płucnego w przebiegu chorób lewej części serca oraz zmian zakrzepowo-zatorowych

Wstęp
Łożysko naczyń płucnych w porównaniu z ło­żyskiem systemowym jest układem niskociśnieniowym i niskooporowym, zdolnym do przyjęcia całej objętości wyrzutowej prawej komory na poziomie ok. 1/5–1/6 wartości skurczowego ciśnienia systemowego. Także wartość oporu naczyń płucnych jest ok. 6-krotnie niższa niż w obrębie naczyń systemowych. Te różnice w obciążeniu następczym tłumaczą podstawowe cechy prawej i lewej komory – ich wielkość i kształt. Cienkościenna, półksiężycowata prawa komora ma znacznie większą podatność od grubościennej, elipsoidalnej lewej komory, której głównym celem jest wygenerowanie odpowiedniego ciśnienia perfuzyjnego w wysokooporowym systemowym łożysku naczyniowym. O ile prawa komora dobrze radzi sobie z dużymi objętościami w zakresie fizjologicznych ciśnień, to jej wydolność w znacznym stopniu zależy od obciążenia następczego. Prawidłowe średnie ciśnienie w tętnicy płucnej (mPAP) w spoczynku wynosi 10–20 mm Hg. Wartość mPAP 25 mm Hg, zmierzona podczas badania hemodynamicznego prawego serca, definiuje nadciśnienie płucne (pulmonary hypertension, PH). Zwiększenie obciążenia następczego prawej komory, w postaci nadciśnienia płucnego, prowadzi do jej przerostu, rozstrzeni i w konsekwencji do niewydolności. Czynność prawej komory jest nie tylko wyznacznikiem objawów klinicznych i jakości życia, ale przede wszystkim wiąże się z przeżywalnością w PH.
Wzrost ciśnienia w tętnicy płucnej może następować w przebiegu kilku różnych patomechanizmów. W zależności od lokalizacji zmian i przyczyn wzrostu ciśnienia płucnego, nadciśnienie płucne dzieli się na dwa główne typy: przedwłośniczkowe i pozawłośniczkowe. Opierając się na podstawowych parametrach uzyskanych podczas cewnikowania prawego serca, jakimi są: ciśnienie w tętnicy płucnej (pulmonary artery pressure, PAP), ciśnienie zaklinowania w tętnicy płucnej (pulmonary capillary wedge pressure, PCWP) i naczyniowy opór płucny (pulmonary vascular resistance, PVR), ustalono definicje hemodynamiczne wymienionych typów nadciśnienia (tab. 1.) [1]. Przedwłośniczkowa postać PH rozwija się w przebiegu schorzeń, w których z różnych przyczyn dochodzi do wzrostu naczyniowego oporu płucnego: z powodu zmian w samych naczyniach płucnych lub zwiększenia przepływu krwi przez płuca. Ta postać nadciśnienia płucnego obejmuje takie grupy kliniczne, jak: tętnicze nadciśnienie płucne (pulmonary arterial hypertension, PAH), PH w przebiegu chorób płuc, przewlekłe zakrzepowo-zatorowe PH...


View full text...