eISSN: 1897-4252
ISSN: 1731-5530
Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska/Polish Journal of Thoracic and Cardiovascular Surgery
Current issue Archive Manuscripts accepted About the journal Supplements Editorial board Reviewers Abstracting and indexing Contact Instructions for authors Publication charge Ethical standards and procedures
Editorial System
Submit your Manuscript
SCImago Journal & Country Rank
2/2008
vol. 5
 
Share:
Share:
abstract:

Kardiochirurgia dorosłych
Komentarz

Roman Przybylski

Kardiochirurgia i Torakochirurgia Polska 2008; 5 (2): 115–116
Online publish date: 2008/06/20
View full text Get citation
 
Praca doc. Marka Dei i wsp. z II Katedry i Kliniki Kardiochirurgii ŚUM w Katowicach jest kolejnym ważnym w polskojęzycznym piśmiennictwie opracowaniem [1, 2], dotyczącym chirurgicznej rekonstrukcji lewej komory serca. Autorzy analizują grupę 102 chorych operowanych w latach 1999–2007. U 48 pacjentów wykonano resekcję linijną, natomiast u pozostałych zabieg metodą Dora. Od roku 2003 autorzy zastosowali modyfikację Menicantiego. Analizy echokardiograficzne dotyczą grupy 52 chorych, u których wykonano kontrolne badanie po zabiegu. Autorzy nie uwzględnili w charakterystyce omawianej grupy tak ważnych dla otrzymanych wyników danych, jak: czas od zawału mięśnia sercowego do zabiegu, ilość zabiegów wykonanych ze wskazań życiowych, obecność dyskinezy oraz wielkości obszaru uszkodzenia ściany przedniej. Należy także zadać pytanie, czy w analizowanej grupie byli chorzy z wieloobszarowym uszkodzeniem lewej komory serca (LV). Jakkolwiek Patel [3] w grupie 33 chorych z wieloobszarowym uszkodzeniem LV uzyskał wyniki nie różniące się od grupy chorych z jednoobszarowym uszkodzeniem LV (anteroapicoseptal), to moim zdaniem tacy chorzy wymagają szczególnej staranności w wyborze metody leczenia. Od roku 2003 zoperowałem 115 pacjentów metodą Dora z modyfikacją Menicantiego (43% miało korygowaną niedomykalność mitralną, 1,7% VSD pozawałowe) [4]. Śmiertelność wczesna w całej grupie wyniosła 4,3%, natomiast u pacjentów z wieloobszarowym uszkodzeniem LV – 33% (3/10). Autorzy odnotowali 8 zgonów okołooperacyjnych (7,8%). W dyskusji nawiązują do pracy Hernandeza analizującej materiał bazy STS z lat 2002–2004, gdzie śmiertelność wśród 731 chorych wyniosła 9,3%. Trzeba jednak nadmienić, iż w tej grupie 5% chorych było operowanych ze wskazań życiowych, a 15% operowano w ciągu tygodnia od zawału mięśnia sercowego. Autorzy przytaczają wyniki grupy RESTORE, gdzie śmiertelność wyniosła 5,3%. Osobiście dodałbym pracę Menicantiego [5] ze śmiertelnością operacyjną 4,7%. Jednoczasowa operacja zastawki mitralnej zwiększa ryzyko zgonu operacyjnego we wszystkich opracowaniach obejmujących duże grupy chorych: RESTORE, STS, Menicanti, jednakże w badaniu RESTORE nie wpływa na wyniki odległe. Autorzy wykazali w analizie wieloczynnikowej, iż frakcja wyrzutowa lewej komory poniżej 30% istotnie zwiększała ryzyko zgonu (OR 3,0). Jest to zgodne z danymi uzyskanymi w badaniu RESTORE i bardzo zbliżone do analizy Menicantiego i wyników uzyskanych w materiale Zabrza (EF <35%). Poza...


View full text...
Quick links
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.