Kardionefrologia
Przewlekła choroba nerek u pacjenta kardiologicznego. Możliwości oceny funkcji nerek w codziennej praktyce lekarskie

Przewlekła choroba nerek prowadzi do dwóch bardzo istotnych z klinicznego punktu widzenia następstw. Z jednej strony jest ona podłożem rozwoju przewlekłej niewydolności nerek i związanej z tym konieczności leczenia nerkozastępczego, z drugiej zaś stanowi niezależny czynnik ryzyka zwiększonej chorobowości i śmiertelności z powodu chorób sercowo- -naczyniowych. Ryzyko to zwiększa się logarytmicznie wraz z obniżeniem filtracji kłębuszkowej. Podstawowymi metodami oceny funkcji nerek są stężenie i klirens kreatyniny oraz wyliczone na podstawie wzorów przesączanie kłębuszkowe. W ostatnich latach zidentyfikowano szereg substancji wykorzystywanych głównie w diagnostyce ostrego uszkodzenia nerek (acute kidney injury, AKI). Wśród nich wymienia się NGAL (neutrophil-gelatinase associated lipocalin), cystatynę C oraz KIM-1 (kidney injury molecule-1). Powoli pojawiają się badania z użyciem wyżej wymienionych biomarkerów również w diagnostyce przewlekłej choroby nerek. Złożoność diagnostyki i ciągłe poszukiwanie nowych biomarkerów przewlekłej choroby nerek wynikają z potrzeby właściwej oceny funkcji nerek, wczesnego wykrycia choroby oraz zwolnienia bądź zahamowania jej postępu. Tylko odpowiednio wczesna identyfikacja pacjentów z przewlekłą chorobą nerek umożliwia optymalne leczenie, zwalczanie powikłań, szczególnie ze strony układu sercowo-naczyniowego.