Kliniczna ocena działania DHC Continus u chorych z bólem przewlekłym

DHC Continus jest opioidowym lekiem przeciwbólowym stosowanym do leczenia bólu przewlekłego, umiarkowanego i silnego. Celem badania byla ocena DHC Continus pod wzgledem skutecznosci działania w leczeniu bólu przewlekłego nowotworowego i nienowotworowego oraz ocena objawów ubocznych. W badaniu wzięło udział 91 pacjentów z natężeniem bólu ocenianym na ponad 4 w skali VAS podczas dotychczasowego leczenia. Pacjenci zostali podzieleni na 2 grupy: leczonych wcześniej nieopioidowymi lekami przeciwbólowymi oraz grupę, u której oprócz leków nieopioidowych stosowano słabe opioidy. Ocenę bólu w skali VAS przeprowadzano co 7 dni przez 4 tyg. badania. Wynik badania wskazuje, że DHC Continus jest skutecznym i bezpiecznym lekiem przeciwbólowym w leczeniu zarówno bólu przewlekłego pochodzenia nowotworowego, jak i nienowotworowego. Najczęściej występującymi objawami ubocznymi były zaparcia. Pozostałe objawy miały nieznaczne nasilenie i były przemijające. Ogólna ocena leczenia dokonana przez zarówno pacjenta, jak i lekarza była bardzo dobra i dobra, szczególnie dotyczyło to chorych z bólem nowotworowym.


Wstęp


Dihydrokodeina (DHC) jest opioidowym lekiem przeciwbólowym, stosowanym do zwalczania bólów o średnim i silnym natężeniu. Jest pochodną kodeiny, powstaje poprzez uwodorowanie podwójnego wiązania w głównym łańcuchu cząsteczki kodeiny. Ta różnica w budowie cząsteczki powoduje, że siła działania przeciwbólowego dihydrokodeiny jest znacznie większa niż kodeiny, chociaż część źródeł podaje podobną siłę działania, jak kodeiny [1, 2]. Dihydrokodeina została zsyntetyzowana w 1911 r., jej działanie przeciwkaszlowe opisano 2 lata później i przez wiele lat była stosowana jedynie jako lek przeciwkaszlowy [3, 4]. Podobnie jak w przypadku kodeiny, przeciwkaszlowe działanie dihydrokodeiny występuje już przy stosowaniu niskich dawek 10–30 mg [5].

Mimo że działanie przeciwbólowe dihydrokodeiny zostało opisane w 1926 r., dopiero w 1957 r. została wprowadzona na rynek w Wielkiej Brytanii jako lek przeciwbólowy [6]. Działanie przeciwbólowe dihydrokodeiny pojawia się przy stosowaniu takich samych dawek, jak kodeiny 30–60 mg, jednak działanie to jest 2 razy silniejsze niż kodeiny [6–9].

Od 1989 r. lek jest dostępny w formie tabletek o kontrolowanym uwalnianiu, do stosowania co 12 godz. Maksymalne stężenie w surowicy występuje po ok. 3 godz., a średni okres półtrwania wynosi 3,3 do 4,5 godz. Metabolizm...


Pełna treść artykułu...