Know-how

Znaczenie prognostyczne kwasu moczowego
u pacjentów po zawale mięśnia sercowego


Wykonano badania stężenia kwasu moczowego u 354 pacjentów po zawale serca, śledząc ich losy przez średnio 2,8 roku. Pod uwagę brano również znane czynniki ryzyka zgonu sercowego po zawale. Wykazano, że niezależnie od znanych czynników ryzyka, u pacjentów ze stężeniami kwasu moczowego większymi od 0,31 mmol/l ryzyko zgonu z powodu choroby serca po jednym zawale jest 3-krotnie wyższe w przypadku stosowania diuretyków. Analogiczni pacjenci nie zażywający diuretyków mają to ryzyko nawet 12-krotne. Biorąc pod uwagę powyższe stężenie kwasu moczowego, czułość takiego testu w prognozowaniu zgonu w ciągu 5 lat od zawału wyniosła 78 proc., przy czułości 54 proc. W miarę wzrostu poziomu odcięcia stężenia kwasu moczowego test ten stawał się jeszcze bardziej czuły. Podsumowując, autorzy zwracają uwagę na wysoką czułość tego badania w odniesieniu do pacjentów nie stosujących diuretyków oraz na fakt konieczności badań, czy istnieje możliwość zmniejszenia ryzyka zgonu z przyczyn sercowych przy stosowaniu leków, np. allopurynolu.
Eur Heart J 2002; 23, 788-793



Poziom HbA1c jest
uwarunkowany genetycznie, nawet u pacjentów
z typem 1 cukrzycy


HbA1c jest odzwierciedleniem glikemii w ostatnich miesiącach i stanowi jeden z czynników rokowniczych dotyczących powikłań cukrzycy. W niniejszym projekcie badano wpływ uwarunkowań genetycznych na ten poziom u osób zdrowych i chorych na cukrzycę insulinozależną. Badani przeprowadzono na zdrowych 42 bliźniakach monozygotycznych i 47 dizygotycznych oraz w grupie 33 bliźniaków chorych na typ 1 cukrzycy i 45 bliźniaków, gdzie chore było tylko jedno z nich. W grupie osób zdrowych zauważono istotną korelację poziomów HbA1c u bliźniąt monozygotycznych, znacznie mniejszą u dwuzygotycznych (r=0,77 vs r=0,53). Analogiczna analiza w odniesieniu do osób chorych na cukrzycę nie wykazała tak silnej różnicy, choć była ona nadal istotna statystycznie (r=0,68 vs r=0,52). Modelowanie wskazuje na niezależny od cukrzycy wpływ czynnika rodzinnego (genetycznego) na poziomy HbA1c. Tak więc specyficzne uwarunkowania genetyczne mogą wpływać na glikozylację białek, a więc to pewne predyspozycje genetyczne mogą być w części odpowiedzialne za szybszy rozwój powikłań cukrzycy o charakterze mikroangiopatii. Odzwierciedleniem tego są właśnie obserwowane przez lekarzy poziomy...


Pełna treść artykułu...