Kolejki, koszyk i solidna kalkulacja kosztów

W doktrynie prawnej Unii Europejskiej wielokrotnie podkreślana jest suwerenność rządów krajów członkowskich w kształtowaniu krajowych systemów opieki zdrowotnej. W przeciwieństwie do dziedziny zdrowia publicznego, w tym szczególnie bezpieczeństwa towarów konsumpcyjnych, usługi zdrowotne, organizacja systemów ochrony zdrowia, uprawnienia pacjentów i sposoby finansowania świadczeń, to dziedziny, które nie są objęte regulacją unijnych praw.



W ostatnich miesiącach coraz częściej słyszy się jednak o błędzie zaniechania ze strony organów Unii, ponieważ brak regulacji dotyczących opieki zdrowotnej sprawia, że dziedzina ta jest traktowana na zasadach równych z innymi dziedzinami gospodarki. Interpretacja zasad wolnego przepływu osób, towarów, usług i kapitału w zestawieniu z regulacjami dotyczącymi koordynacji systemu zabezpieczenia społecznego powoduje, że pacjenci uzyskują coraz większy zakres swobody, co w poważnym stopniu narusza wątłą równowagę finansową poszczególnych krajowych systemów opieki zdrowotnej. Można się spodziewać, że o ile obawy naruszenia stabilności finansowej systemu artykułowane są przez przedstawicieli takich krajów, jak Francja, Dania czy Wielka Brytania, to tym bardziej dotyczyć to będzie krajów akcesyjnych.
Czynnikiem, który ma ułatwić decyzje obywateli krajów Unii o przenosinach do innego kraju, co jest jednym z filarów koncepcji wspólnot europejskich, jest koordynacja systemów zabezpieczenia społecznego. Działanie to u podłoży miało umożliwiać utrzymywanie uprawnień do różnych świadczeń w dziedzinie zabezpieczenia społecznego, pomimo okresowej lub stałej zmiany miejsca zamieszkania przez pracowników przenoszących się z powodu pracy do innego kraju Unii. W ten sposób prawo to miało zachęcić obywateli Unii do aktywnego poszukiwania pracy w innych częściach zjednoczonej Europy. W regulacjach dotyczących koordynacji zapisano jednak także uprawnienia osób niebędących pracownikami, a korzystających z prawa do swobodnego przepływu osób, jako że trudno było uzasadnić ograniczenie przywilejów związanych z koordynacją jedynie do grupy pracowników. Koordynacja systemu zabezpieczenia społecznego objęła więc także emerytów i rencistów, którzy uzyskali prawo do powrotu do swoich rodzinnych krajów po zakończeniu życia zawodowego lub wręcz przeciwnie, do przenosin do innych rejonów Europy, by spędzić tam schyłek życia, zachowując cały wypracowany dorobek świadczeń socjalnych. Wreszcie pewne elementy...


Pełna treść artykułu...