Komentarz

Korupcja, kleptokracja i służba zdrowia. Opinie pacjentów na temat korupcji w służbie zdrowia w Polsce
Łaciński termin corruptio oznacza zepsucie i nadużywanie stanowisk publicznych do prywatnych celów. Skrajną formą korupcji są rządy kleptokratyczne, czyli mówiąc wprost, złodziejskie. W powszechnym odczuciu społecznym dotkliwym i łatwo dostrzegalnym grzechem, opisywanym niemal codziennie przez rodzime media, była i jest korupcja, w tym również w służbie zdrowia. Charles Montesquieu, twórca trójpodziału władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, byłby zapewne zakłopotany, widząc, jak Polacy krytycznie je oceniają. Zarzucają im nie tylko niski poziom kompetencji, ale także dotkliwą i wszechobecną korupcję. Stała się ona tak wyraźna, że wielu rodaków traktuje ją jako uciążliwą normę. Potwierdza to swoimi, z całą pewnością niedoskonałymi, ale opiniotwórczymi badaniami berlińska Transparency International (TI), nieodmiennie lokując nasz kraj w grupie państw dotkniętych tym zjawiskiem. Na skali stosowanej przez tę instytucję 10 oznacza zupełny brak korupcji, a 1 dramatyczną jej wszechobecność. Sytuacja Rzeczypospolitej się poprawia, a ostatni raport TI lokuje nasz kraj w grupie krajów średnio skorumpowanych (5,0).
W analizach, w których uwzględniono aż 180 państw świata, na korupcyjnym dnie znalazły się: Somalia (1,1), Afganistan (1,3), Myanmar (1,4) oraz Sudan i Irak (1,5). Wyniki pokazują, że państwami postrzeganymi jako najbardziej skorumpowane są te, które rujnują długotrwałe konflikty, wojny i napięcia etniczno-narodowe. Najwyższą liczbę punktów w Indeksie Percepcji Korupcji w 2009 r. uzyskały: Nowa Zelandia – 9,4, Dania – 9,3, Singapur i Szwecja – 9,2 oraz Szwajcaria – 9,0. Te rezultaty odzwierciedlają stabilność systemu politycznego, skuteczność regulacji dotyczących zapobiegania konfliktowi interesów oraz sprawne funkcjonowanie publicznych instytucji. W tym osobliwym rankingu Rzeczypospolita ulokowała się na 49. miejscu, dzieląc je
z Bhutanem i Jordanią.
Wedle raportów, zepsute są grupy zawodowe społecznego zaufania, czyli politycy, lekarze, policjanci, pracownicy sądów, politycy wszystkich szczebli, a wśród profesji zagrożonych tym zjawiskiem wymienia się również nauczycieli i pracowników wyższych uczelni. Ugruntowaniu zjawiska sprzyjają nieodmiennie nie tylko społeczne przyzwolenie
i powszechność występowania korupcji, ale także rozbudowany i co najbardziej paradoksalne,...


View full text...