Komentarz

Autorzy pracy omawiają przypadek chorego leczonego z powodu tętniaka rzekomego lewej komory (TRLK) ze współistniejącą niedomykalnością zastawki mitralnej. Do powstania tętniaka rzekomego dochodzi, gdy strefa martwicy jest niewielka, proces przerywania ciągłości ściany jest powolny, a zrosty łącznotkankowe, tworzące się w worku osierdziowym, ograniczają zbiornik wynaczynionej krwi. Spośród zawałów, te występujące na ścianach dolnej i tylnej predysponują do powstania tętniaków rzekomych. Z kolei uważa się, że pękniecie ściany przedniej skutkuje raczej ostrą tamponadą z nagłym zgonem chorego niż
powstaniem tętniaka rzekomego. Obok zawału serca, do powstania TRLK może dochodzić u chorych po zabiegach kardiochirurgicznych po tępych lub penetrujących urazach klatki piersiowej i przebytych infekcjach (np. bakteryjnym zapaleniu wsierdzia).

Tętniaki rzekome lewej komory rozpoznawane są często przypadkowo, gdyż brak charakterystycznych objawów klinicznych utrudnia ich rozpoznanie. Wśród objawów tętniaka rzekomego na czoło wysuwa się najczęściej zastoinowa niewydolność krążenia, wynikająca z balotowania części krwi między jamą lewej komory a jamą tętniaka.
Bywa jednak, że nawet tętniaki rzekome, których objętość przekracza objętość lewej komory, dają niewielkie objawy kliniczne. Inne, rzadziej spotykane objawy, to zaburzenia rytmu serca, omdlenia, zatory obwodowe czy masywne wymioty, gdy tętniak jest zlokalizowany na powierzchni przeponowej serca [1].

Szczególną wartość diagnostyczną w rozpoznaniu TRLK ma badanie echokardiograficzne. Jednak ze względu na najczęstszą lokalizację tętniaków rzekomych na ścianie dolnej, nie zawsze są one łatwo identyfikowalne w badaniu przezklatkowym. Uważa się, że zastosowanie głowicy przezprzełykowej znacznie poprawia czułość echokardiografii w rozpoznaniu TRLK [2].

Nadal nie wypracowano ostatecznego stanowiska, czy chorzy z pozawałowymi tętniakami i w stabilnym stanie klinicznym powinni być operowani w trybie pilnym. Początkowo, na podstawie opisów pojedynczych przypadków dowodzono, że leczenie zachowawcze rokuje źle, a pęknięcie tętniaka jest u tych chorych najczęstszą, bezpośrednią przyczyną zgonu. Jednak w retrospektywnej pracy z Mayo Clinic wykazano, że żaden z 8 chorych z TRLK, których z różnych przyczyn nie operowano z powodu tętniaka, nie zmarł z powodu jego pęknięcia. Na podstawie własnego doświadczenia zdobytego podczas operacji kilkunastu chorych z powodu TRLK mogę...


View full text...