Komentarz do rekomendacji: Diagnostyka i postępowanie terapeutyczne u dorosłych z ADHD. Rekomendacje Sekcji Kształcenia Specjalizacyjnego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i koalicji organizacji na rzecz osób z ADHD – 2024 r.

Wstęp

Publikacja „Diagnostyka i postępowanie terapeutyczne u dorosłych z ADHD. Rekomendacje Sekcji Kształcenia Specjalizacyjnego Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego i koalicji organizacji na rzecz osób z ADHD – 2024 r.” [1] jest dokumentem gorąco wyczekiwanym przez środowisko specjalistów zdrowia psychicznego. Zawiera ona oparte na najnowszym piśmiennictwie zalecenia diagnostyki i terapii ADHD, co czyni ją opracowaniem ważnym ze względów praktycznych, potrzebnym specjalistom i całościowo odpowiadającym na jedną z najbardziej istotnych potrzeb współczesnej psychiatrii.
Komentarz, który chciałbym przedstawić, nie zawiera uwag do tekstu samych rekomendacji, które są pełne i dopracowane w szczegółach, lecz wynika z moich doświadczeń i refleksji na temat znaczenia czynników subiektywnych i psychologicznych w diagnostyce i leczeniu zaburzeń psychicznych. Tematem tym zajmuję się od ponad 30 lat. A im bardziej się nim zajmuję, tym bardziej nabieram przekonania, że jest to jedno z najważniejszych zagadnień w psychiatrii i w ogóle całej medycynie, często o znaczeniu decydującym dla podjęcia diagnostyki i powodzenia leczenia. Wystarczy tu wspomnieć o problemie współpracy w leczeniu, stosowania się do zaleceń lekarskich, na który mają wpływ właśnie czynniki subiektywne i psychologiczne, aby od razu wychwycić znaczenie tych aspektów w psychiatrii (i w medycynie). Spoglądając na dane przytoczone przez Autorki i Autorów rekomendacji, którzy piszą, że niespełna 0,4% osób potencjalnie spełniających kryteria rozpoznania ADHD uzyskało taką diagnozę w publicznym sektorze opieki zdrowotnej w 2023 r., od razu widzimy, że nie tylko czynniki obiektywne mają znaczenie w kontekście diagnostyki tego stanu neurorozwojowego.

Subiektywne aspekty diagnostyki ADHD

Jako lekarz z ponad 30-letnim stażem pracy odnotowuję, że zasady i metody diagnostyki ADHD są jednym z najbardziej gorących zagadnień współczesnej psychiatrii w Polsce, wywołującym wiele sporów, emocji i kontrowersji [2]. Wszelkie antagonizmy dotyczące zasad rozpoznawania i leczenia innych zaburzeń psychicznych (depresji, zaburzeń lękowych, a nawet schizofrenii) nie wywołują aż tak silnych i skrajnych emocji, może poza kwestiami związanymi z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (autism spectrum disorder – ASD). W tym aspekcie rekomendacje w zakresie diagnostyki i leczenia ADHD są bardzo potrzebne i mają szansę wylać olej na wzburzone fale kontrowersji. Na potrzeby tego komentarza chciałbym...


Pełna treść artykułu...