Komentarz dotyczący bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego etorykoksybu

Opisywany w artykule etorykoksyb wydaje się bardzo ciekawą cząsteczką, co w dużej mierze wynika z dobrej tolerancji tego leku podczas stosowania. Porównanie powszechnie stosowanego na polskim rynku diklofenaku z etorykoksybem wykazało, że ten drugi cechuje się większą tolerancją oraz podobnym profilem bezpieczeństwa sercowo-naczyniowego [52, 56].
Program MEDAL, do którego włączono 34 701 pacjentów, został zaprojektowany w celu oceny ryzyka wystąpienia incydentów zakrzepowo-zatorowych podczas leczenia selektywnym NLPZ, etorykoksy­bem, w porównaniu z klasycznym NLPZ, tj. diklofenakiem. Program MEDAL składał się z trzech badań klinicznych z randomizacją: MEDAL, EDGE (Etoricoxib versus Diclofenac Sodium Gastrointestinal Tolerability and Effectivenes) oraz EDGE II. W badaniu MEDAL pierwszych 4333 pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów (ChZS) oraz wszyscy z reumatoidalnym zapaleniem stawów (RZS) otrzymywali 90 mg etorykoksybu raz dziennie lub diklofenak 2 razy dziennie po 75 mg. Pozostali pacjenci z ChZS otrzymywali etorykoksyb w dawce raz dziennie 60 mg lub diklofenak w dawce 2 razy dziennie 75 mg. Wybór diklofenaku jako leku porównywanego był podyktowany faktem jego powszechnego stosowania w leczeniu schorzeń układu kostno-stawowego [57]. Długi czas leczenia, sięgający nawet 3,5 roku (średnia 18 miesięcy), duża populacja, ogólnoświatowa dystrybucja pacjentów i włączenie pacjentów z szerokim spektrum czynników ryzyka sercowo-naczyniowego pozwoliły dokładnie ocenić ryzyko sercowo-naczyniowe zastosowanych schematów leczenia. Pierwszorzędowy punkt końcowy obejmował następujące incydenty zakrzepowo-zatorowe (zarówno zakończone, jak i niezakończone zgonem): zawał serca, niestabilna dusznica bolesna, skrzeplina wewnątrzsercowa, zresuscytowane zatrzymanie krążenia, niedokrwienny udar mózgu, zakrzepica naczyniowo-mózgowa, przejściowy atak niedokrwienny, zakrzepica żył obwodowych, zatorowość płucna, zakrzepica tętnicza, nagły lub niewyjaśniony zgon. W celu dokładnego oszacowania najistotniejszych punktów końcowych, takich jak zawał serca, udar mózgu i zgon z przyczyn naczyniowych, stworzono drugorzędowy punkt końcowy o nazwie APTC (Anti-Platelet Trialists’ Collaboration endpoint). Oprócz oceny ryzyka wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych badania skupiały się również na ocenie zdefiniowanych wcześniej punktów bezpieczeństwa: zaprzestanie leczenia wtórnie do wzrostu ciśnienia tętniczego, obrzęków, dysfunkcji nerek,...


Pełna treść artykułu...