Komentarz
Metoda Nussa w leczeniu deformacji asymetrycznych i mieszanych klatki piersiowej

Klatka piersiowa lejkowata (łac. pectus excavatum), zwana też klatką szewską, jest zdecydowanie najczęściej spotykaną deformacją przedniej ściany klatki piersiowej w postaci zagłębienia mostka. Mają one różny charakter, od prostych symetrycznych po postacie złożone asymetryczne. Dotąd nie ma w piśmiennictwie jednoznacznej oceny wpływu patologicznego zagłębienia na funkcje życiowe w zakresie układu oddechowego i krążeniowego. Ogólnie wydaje się, że zmniejszenie wymiaru przednio-tylnego klatki piersiowej powinno ograniczyć wspomniane funkcje, co nie zawsze znajduje potwierdzenie w badaniach klinicznych. Oznacza to, że sama patologia nie jest jeszcze do końca zrozumiana. Jedynie prawidłowe rozpoznanie nie budzi wątpliwości.

Niezależnie od stopnia zniekształcenia sama obecność wady obniża jakość życia i jest wskazaniem do jedynej możliwej korekty, jaką jest leczenie operacyjne. Stosowane techniki operacyjne mają bogatą historię z licznymi modyfikacjami. Każda z nich zmierza do zapewnienia stabilizacji przerwanej operacyjnie ciągłości struktur szkieletu chrzęstno-kostnego przedniej ściany klatki piersiowej.

W poszukiwaniu skutecznych metod przywrócenia prawidłowego kształtu przedniej ścianie klatki piersiowej za bazę przyjęto technikę operacyjną zapoczątkowaną przez Ravitcha w początkach ubiegłego wieku, a uznaną nawet

za „złoty standard”, z czym nie zgadzają się autorzy artykułu. Pod koniec XX w. triumf święci małoinwazyjna metoda operacji klatki piersiowej lejkowatej opracowana i zapoczątkowana przez Nussa.

Warto w tym miejscu przypomnieć, że autorzy komentowanego artykułu to pionierzy we wdrożeniu tej nowatorskiej metody w naszym kraju.

Według mojego rozeznania, większość naszych ośrodków torakochirurgicznych gościło prof. J. Dzielickiego bądź też odwiedzali jego macierzysty oddział, ucząc się nowej techniki. Zbiór coraz to nowych doświadczeń staje się płaszczyzną do ich wymiany. Chirurdzy urzeczeni nową metodą

w wymianie własnych doświadczeń podkreślają jej zalety, przy czym na plan pierwszy wysuwa się rezygnacja z rozległych dotychczasowych cięć operacyjnych z jednoczasowym wyeliminowaniem resekcji struktur chrzęstno-kostnych przedniej ściany klatki piersiowej. Skraca to czas operacji i hospitalizacji, a niewielka liczba powikłań śród- i pooperacyjnych utwierdza poszczególne zespoły chirurgicznego co do celowości postępowania.

Wysiłki zmierzające do...


View full text...