Konsekwencje metaboliczne terapii rekombinowanym ludzkim hormonem wzrostu u pacjen-tów z zespołem Turnera

Wstęp
Zespół Turnera predysponuje do powikłań metabolicznych i kardiologicznych. W leczeniu zespołu Turnera standardem jest terapia rekombinowanym ludzkim hormonem wzrostu (rGH). Odległe skutki tej terapii są nadal niedostatecznie zbadane. Celem pracy była ocena metabolicznych skutków terapii rGH.

Materiał i metody
Do badania zakwalifikowano 53 kobiety z zespołem Turnera, podzielone na 37 osób leczonych hGH (grupa 1) i 16 nieleczonych (grupa 2). Wykonano badania antropometryczne oraz laboratoryjne, m.in., oznaczono stężenie glukozy i insuliny w doustnym tescie obciążenia glukozą (OGTT) w 0., 30., 60., 90., 120. i 150. minucie, lipidogram, hemoglobine glikowaną (HbA1c), adipokiny, hs CRP. Na podstawie ww danych wyliczono HOMA-IR, HOMA-b, QUICKI i indeks Matsudy.

Wyniki
Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy we wskaźnikach BMI i WHR pomiędzy grupami, aczkolwiek grupy różniły się w sposób istotny statystycznie średnią ilością tkanki tłuszczowej (27,46% w grupie 1, 31,75% w grupie 2). Standardowe wskaźniki insulinowrażliwości i insulinooporności nie różniły się pomiędzy grupami, aczkolwiek indeks Matsudy wykazał przewagę pacjentów z insulinoopornoscią w grupie 2 (p = 0,2). Nie stwierdzono różnic w stężeniu adipokin, hsCRP i lipidogramie pomiędzy grupami.

Wnioski
Terapia hGH skutkuje korzystniejszym składem ciała u pacjenek z zespołem Turnera, pomimo porównywalnego BMI. Zmniejszona ilość tkanki tłuszczowej utrzymuje się wiele lat po zakończonej terapii hGH. Osoby poddane leczeniu hGH wykazują tendencję do większej insulinowrażliwości.



Introduction
Turner syndrome (TS) predisposes to metabolic complications. Currently, TS patients are treated with recombinant human growth hormone (rGH) as standard therapy. The long-term effect of this therapy on carbohydrate metabolism remains unclear. Aim of the study: To assess possible metabolic alterations following rGH therapy.

Material and methods
Material and methods: We enrolled 53 TS participants, comprising 37 patients who finished rGH therapy (group 1) and 16 patients who did not receive growth promoting therapy (group 2). Several anthropometric measurements were made. Carbohydrate and lipid metabolism, adipokines, and hs-CRP were assessed basing on laboratory test. The following indices were calculated: HOMA-IR, HOMA-b, QUICKI, and Matsuda.

Results
There were no statistically significant differences between the 2 groups in terms of BMI or WHR. There was a statistically significant lower mean percentage of fat tissue in group 1 compared to group 2 (27.46% vs. 31.75%). Insulin resistance and sensitivity indices were not statistically different between groups. Using the Matsuda index, more patients who met criteria of insulin resistance were found in group 2 than in group 1 (56.25% vs. 37.84%); however, this difference was not statistically significant (p = 0.2). No statistically significant differences were found in lipid profile, adipokines, and hsCRP between groups.

Conclusions
rGH therapy leads to a beneficial change in body composition of TS patients despite unchanged BMI. A decrease in body fat persists for several years after finishing rGH treatment; rGH treatment is connected with a trend toward increased insulin sensitivity.