Konsensus Grupy Roboczej ds. Zastosowania Ultrasonografii Płuc w trybie point-of-care na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii u chorych na COVID-19

Według dostępnych danych 5–16% osób z pozytywnym wynikiem testu w kierunku COVID-19 wymagało przyjęcia na oddział anestezjologii i intensywnej terapii (OAiIT) z powodu niewydolności oddechowej i konieczności wdrożenia wentylacji mechanicznej płuc [1, 2]. Niewydolność oddechowa jest dominującym problemem w przebiegu tej choroby. Panuje zgodność, że tomografia komputerowa jest złotym standardem w diagnostyce schorzeń płuc i pozwala uwidocznić zmiany o typie zapalenia śródmiąższowego występujące również w COVID-19 [3]. Przeglądowe badanie radiologiczne klatki piersiowej charakteryzuje się w tych przypadkach znacząco mniejszą czułością i swoistością. W doniesieniach z Chin, Włoch i USA lekarze zwracają uwagę na dużą przydatność ultrasonografii (USG) we wstępnej diagnostyce i monitorowaniu dynamiki choroby u pacjentów z COVID-19 [4–6]. Ultrasonografia płuc już od wielu lat jest wykorzystywana w ramach badania point-of-care (POC) i jest w tym kontekście uznanym narzędziem diagnostycznym [7]. Badanie USG wykonywane przez klinicystę stanowi znakomite uzupełnienie badania fizykalnego i spełnia podobną rolę do osłuchiwania klatki piersiowej. Głowica ultrasonograficzna zastępuje stetoskop, stając się „sonoskopem”, a liczba cennych informacji, które można uzyskać za pomocą tej technologii, jest znacznie większa niż przy osłuchiwaniu klatki piersiowej. Badanie płuc w trybie POC jest jedną z prostszych aplikacji ultrasonograficznych, a zdobycie podstawowych umiejętności, co dowiedziono w licznych badaniach, jest możliwe po kilkugodzinnym szkoleniu teoretycznym i praktycznym [8]. Pandemia i ryzyko związane z przenoszeniem zakażenia ujawniły jeszcze jedną ważną zaletę USG, tj. możliwość wszechstronnego przyłóżkowego badania za pomocą mobilnego aparatu. Tradycyjne badanie przedmiotowe jest ograniczone przez środki ochrony indywidualnej (ŚOI), a przewiezienie chorego do pracowni diagnostyki obrazowej stanowi poważne przedsięwzięcie logistyczne angażujące ograniczone zasoby ludzkie i stwarzające zagrożenie przeniesienia infekcji poza OAiIT. Kwestie bezpieczeństwa epidemiologicznego i wymuszone ograniczoną dostępnością racjonowanie ŚOI skłaniają również do ograniczenia personelu medycznego wchodzącego do strefy czerwonej do koniecznego minimum. Powszechna dostępność mobilnych aparatów USG na oddziałach intensywnej terapii umożliwia klinicyście sprawującemu opiekę nad chorym szybką przyłóżkową diagnostykę przyczyn gwałtownego pogorszenia stanu chorego (np. wywołanego...


View full text...