Kontrolowanie zaostrzeń astmy oskrzelowej

Astma oskrzelowa jest od dawna definiowana jako przewlekła choroba tocząca się w obrębie dróg oddechowych, objawiająca się napadową dusznością, kaszlem i cechami nadreaktywności oskrzelowej. Stanowi ona także przedmiot badań wieloośrodkowych, dzięki którym uaktualniane są zalecenia dotyczące rozpoznawania i leczenia chorych na astmę. W opublikowanej w 2002 r. Światowej strategii rozpoznawania, leczenia i prewencji astmy (Raport NHLBI/WHO – GINA 2002 – Global Initiative for Asthma) [10] określono kryteria rozpoznawania, klasyfikowania i leczenia chorych w poszczególnych stanach zaawansowania choroby. Dane te są stale weryfikowane, a wyniki prowadzonych badań przedstawiane na kolejnych kongresach i zjazdach specjalistycznych.

Zalecenia opracowane przez gremia międzynarodowe sprawdzają się w znacznym odsetku. Jednakże istnieje pewna grupa chorych, u których postępowanie standardowe jest nieskuteczne. Są to chorzy, których astmę określa się jako ciężką lub trudną. Opracowaniem tego niezwykle istotnego problemu zajęła się grupa w kilku ośrodkach w Polsce, pod wspólnym kierunkiem prof. dr. hab. med. Andrzeja Szczeklika z II Katedry Chorób Wewnętrznych CM UJ w Krakowie. Pierwsze opracowanie dotyczące zasad systemu opieki medycznej nad chorymi na astmę oskrzelową o ciężkim przebiegu zostało już skierowane do lekarzy [12].


Zaostrzenie astmy oskrzelowej
Zaostrzenie przebiegu astmy oskrzelowej może wystąpić w każdym okresie zaawansowania choroby i może stanowić istotne zagrożenie dla życia [1, 10, 12]. Definiowanie stanu klinicznego jako zaostrzenie nie jest łatwe i składać się powinno z kilku składowych, a w tym:
– rozważenia konieczności wdrożenia leczenia doraźnego, np. podania leków w postaci wlewów dożylnych,
– braku poprawy po podaniu doustnym glikokortykosteroidów przez co najmniej 5 ostatnich dni,
– zasadności podania większych dawek leków dotychczas stosowanych oraz wdrożenia nowych grup leków,
– rozważenia konieczności ewentualnej hospitalizacji.

Analiza powyższych elementów w każdym przypadku powinna uwzględniać stopień zagrożenia ostrą niewydolnością oddechową, spowodowaną pełnoobjawowym stanem astmatycznym. Wg przedstawionych analiz na World Allergy Organisation Congress w Vancouver w Kanadzie we wrześniu br., u połowy chorych na astmę oskrzelową okresowo występuje duszność nocna i konieczność...


Pełna treść artykułu...