Kontynuacja terapii bewacyzumabem po progresji choroby u chorych na przerzutowego raka jelita grubego
Kategorie:
Przewód pokarmowy
ASCO 2012: Randomizowane badanie III fazy, porównujące skuteczność bewacyzumabu skojarzonego z chemioterapią drugiej linii w porównaniu do samej chemiterapii, u chorych u których doszło do niepowodzenia pierwszej linii leczenia polegającej na zastosowaniu bewacyzumabu z chemioterapią.
Zastosowanie bewacyzumabu w skojarzeniu z chemioterpią w pierwszej lub drugiej linii leczenia uznawane jest za terapię standardową. Jednak dodanie bewacyzumabu do chemioterapii szczególnie w pierwszej linii leczenie jest przedmiotem wielu kontrowersji. Badanie TML jest pierwszym randomizowanym badaniem, w którym oceniono efektywność kontynuacji terapii bewacyzumabem przy zmianie schemata chemioterapii po progresji choroby u chorych na raka jelita grubego z przezrutami.
Do badania zakwalifikowano 820 chorych, u których doszło do progresji choroby po zastosowaniu bewacyzumabu ze schematem zawierającym oksaliplatynę lub irynotekan. W drugiej linii leczenia chorzy otrzymywali chemioterapię (schemat składający się z oksaliplatyny lub irynotekanno w zależności od zastosowanego leczenie w pierwszej linii) z lub bez bewacyzumabu. Mediana przeżycia wolnego od progresji (progression free survival – PFS) była dłuższa w grupie, w której kontynuowano terapię bewacyzumabem – 5.7 vs 4.1 miesięcy (HR=0.68; 95%CI 0.59-0.78; p<0.0001). Również mediana całkowitego przeżycia (overall survival – OS) chorych była dłuższa w grupie otrzymującej bewacyzumab w drugiej linii leczenia – 11.2 vs 9.8 miesięcy (HR=0.81; 95%CI 0.69-0.94; p=0.0062). Jednak nie zaobserwowano istotnej statystycznie różnicy w zakresie odsetków odpowiedzi klinicznych pomiędzy badanymi grupami. Profil i odsetek działań niepożądanych był zbliżony do obserwowanych we wcześniejszych radnomizowanych badaniach, w których testowano bewacyzumab a jego zastosowanie po progresji nie wpływało na zwiększenie toksyczności związanej z lekiem.
Do badania zakwalifikowano 820 chorych, u których doszło do progresji choroby po zastosowaniu bewacyzumabu ze schematem zawierającym oksaliplatynę lub irynotekan. W drugiej linii leczenia chorzy otrzymywali chemioterapię (schemat składający się z oksaliplatyny lub irynotekanno w zależności od zastosowanego leczenie w pierwszej linii) z lub bez bewacyzumabu. Mediana przeżycia wolnego od progresji (progression free survival – PFS) była dłuższa w grupie, w której kontynuowano terapię bewacyzumabem – 5.7 vs 4.1 miesięcy (HR=0.68; 95%CI 0.59-0.78; p<0.0001). Również mediana całkowitego przeżycia (overall survival – OS) chorych była dłuższa w grupie otrzymującej bewacyzumab w drugiej linii leczenia – 11.2 vs 9.8 miesięcy (HR=0.81; 95%CI 0.69-0.94; p=0.0062). Jednak nie zaobserwowano istotnej statystycznie różnicy w zakresie odsetków odpowiedzi klinicznych pomiędzy badanymi grupami. Profil i odsetek działań niepożądanych był zbliżony do obserwowanych we wcześniejszych radnomizowanych badaniach, w których testowano bewacyzumab a jego zastosowanie po progresji nie wpływało na zwiększenie toksyczności związanej z lekiem.
