Korelacja obrazu zmian w rezonansie magnetycznym z wynikami leczenia pacjentów z RZS
Autor: Alicja Kostecka
Data: 01.03.2017
Źródło: Relationship of patient-reported outcomes with MRI measures in rheumatoid arthritis. Baker JF, Conaghan PG, Emery P, Baker DG, Ostergaard M. Ann Rheum Dis. 2017 Mar;76(3):486-490
Leczenie RZS to nie tylko zatrzymanie progresji choroby i destrukcji stawów, ale przede wszystkim poprawa samopoczucia chorego, eliminowanie odczuwanego bólu.
W reumatologii ocenianie wyników leczenia przez pacjenta stosowane jest nie tylko w badaniach klinicznych, ale stało się elementem codziennej praktyki. Najczęściej używane parametry to: globalna ocena aktywności choroby według pacjenta, ocena nasilenia bólu oraz stan czynnościowy – określany na podstawie kwestionariusza HAQ (Health Assessment Questionnaire).
Raportowanie wyników leczenia przez pacjenta ma za zadanie ułatwienie komunikacji między pacjentem i lekarzem. Ocena dokonana przez pacjenta jest subiektywna i mogą mieć na nią wpływ różne czynniki (np. nastrój pacjenta, relacja z lekarzem prowadzącym itp.) niezwiązane z aktywnością choroby. Nasuwa się zatem pytanie czy pomiary uzyskane od pacjentów korelują z obiektywnymi pomiarami aktywności choroby?
Badanie przeprowadzone przez Backera i wsp. miało na celu zbadanie zależności między obrazem MR u chorych na RZS, a oceną wyników leczenia raportowaną przez chorego (ang. patient reported outcomes, PRO’s). Wykonano analizę post hoc na podstawie danych z badania GO-BEFORE. U 291 chorych z rozpoznaniem RZS wykonywano badanie MR, w którym oceniano obrzęk błony maziowej, obrzęk szpiku oraz obecność nadżerek. Oceny aktywności choroby dokonywano w 0, 12, 24 i 52 tygodniu leczenia.
Bardziej nasilone zmiany zapalne błony maziowej, obrzęk szpiku kostnego czy obecność nadżerek kostnych były związane z wyższą wartością HAQ. Odnotowano istotną korelacja typowych dla RZS nieprawidłowości w badaniu MR z nasileniem bólu oraz globalną oceną aktywności choroby według pacjenta w 24 i 52 tyg. leczenia.
Związek między zapaleniem błony maziowej a oceną raportowaną przez pacjenta (ból, globalna ocena, stan czynnościowy) był niezależny od innych klinicznych parametrów aktywności choroby. Czym mniejszą poprawę w ocenie zapalenia błony maziowej obserwowano w toku leczenia oraz czym większa była progresja nadżerek kostnych w 52. tygodniu badania tym gorsze były wyniki leczenia raportowane przez pacjenta.
Z przeprowadzonej analizy wynika, że skuteczne leczenie RZS to nie tylko zatrzymanie progresji choroby i destrukcji stawów, ale przede wszystkim poprawa samopoczucia chorego, eliminowanie odczuwanego bólu, utrzymanie sprawności i tym samym ograniczenie wpływu choroby na codzienne życie pacjenta.
Raportowanie wyników leczenia przez pacjenta ma za zadanie ułatwienie komunikacji między pacjentem i lekarzem. Ocena dokonana przez pacjenta jest subiektywna i mogą mieć na nią wpływ różne czynniki (np. nastrój pacjenta, relacja z lekarzem prowadzącym itp.) niezwiązane z aktywnością choroby. Nasuwa się zatem pytanie czy pomiary uzyskane od pacjentów korelują z obiektywnymi pomiarami aktywności choroby?
Badanie przeprowadzone przez Backera i wsp. miało na celu zbadanie zależności między obrazem MR u chorych na RZS, a oceną wyników leczenia raportowaną przez chorego (ang. patient reported outcomes, PRO’s). Wykonano analizę post hoc na podstawie danych z badania GO-BEFORE. U 291 chorych z rozpoznaniem RZS wykonywano badanie MR, w którym oceniano obrzęk błony maziowej, obrzęk szpiku oraz obecność nadżerek. Oceny aktywności choroby dokonywano w 0, 12, 24 i 52 tygodniu leczenia.
Bardziej nasilone zmiany zapalne błony maziowej, obrzęk szpiku kostnego czy obecność nadżerek kostnych były związane z wyższą wartością HAQ. Odnotowano istotną korelacja typowych dla RZS nieprawidłowości w badaniu MR z nasileniem bólu oraz globalną oceną aktywności choroby według pacjenta w 24 i 52 tyg. leczenia.
Związek między zapaleniem błony maziowej a oceną raportowaną przez pacjenta (ból, globalna ocena, stan czynnościowy) był niezależny od innych klinicznych parametrów aktywności choroby. Czym mniejszą poprawę w ocenie zapalenia błony maziowej obserwowano w toku leczenia oraz czym większa była progresja nadżerek kostnych w 52. tygodniu badania tym gorsze były wyniki leczenia raportowane przez pacjenta.
Z przeprowadzonej analizy wynika, że skuteczne leczenie RZS to nie tylko zatrzymanie progresji choroby i destrukcji stawów, ale przede wszystkim poprawa samopoczucia chorego, eliminowanie odczuwanego bólu, utrzymanie sprawności i tym samym ograniczenie wpływu choroby na codzienne życie pacjenta.
