Kronika naukowa
Doniesienie z IV Zjazdu EACTS/ESTS – Barcelona

Gospodarzem IV Zjazdu EACTS/ESTS była Barcelona, dynamicznie rozwijająca się hiszpańska metropolia, słynąca ze wspaniałych budowli w stylu gotyckim i art nouveau. Ze stolicą Katalonii kojarzy się przede wszystkim Sagrada Familia, jeden z najbardziej nieprawdopodobnych kościołów, jakie zbudowano na świecie. To ostatnie – i niestety, nieukończone – dzieło Antonio Gaudíego, wybitnego i niezwykle kontrowersyjnego architekta modernistycznego, który nadał wielu miejscom Barcelony niepowtarzalny charakter. Gaudí i współcześni mu architekci, autorzy projektów secesyjnych kamienic w dzielnicy Eixample, są inspiracją dla wszystkich starających się wyprowadzić dzisiejsze budownictwo ze ślepego zaułka pudełkowatych brył, z królującym kątem prostym. We wrześniu 2005 r. Barcelona, niegdyś będąca świadkiem doniosłego wydarzenia w dziejach ludzkości – sprawozdania Krzysztofa Kolumba z jego pierwszej wyprawy do Indii Zachodnich – gościła uczestników spotkania EACTS/ESTS, którego przełomowym nazwać chyba nie można. Był to zjazd bardziej ewolucyjny, służący ugruntowaniu pewnych trendów i kierunku rozwoju współczesnej kardiochirurgii niż rewolucyjny. Akcent historyczny stanowiła prezentacja D. Rassoulina, dotycząca 40-letniej obserwacji pacjentów z wszczepioną w pozycję mitralną zastawką Starr-Edwardsa, implantowaną po raz pierwszy na świecie 25 sierpnia 1960 r. Zastawka ta, odchodząca od ówcześnie panujących trendów naśladowania budowy zastawek natywnych serca, stała się nadzieją dla tysięcy ludzi z wadami zastawkowymi, głównie na tle gorączki reumatycznej. Według różnych baz danych, zastosowano ją łącznie (zarówno w pozycji mitralnej, jak i aortalnej oraz trójdzielnej) u ponad 175 tys. chorych. Wyniki analizy, jakiej zespół z Monachium poddał grupę 130 pacjentów wskazują, że przeżywalność (wykluczając śmiertelność okołooperacyjną) 10-, 20-, 30- i 40-letnia wyniosła odpowiednio 75, 36,5, 18,8 i 12%, natomiast brak powikłań związanych z protezą, reoperacji i zgonów zależnych od zastawki stwierdzono u 73,4, 35,4, 17 i 8%. Wyniki te pozwalają, zdaniem autorów, uznać zastawkę Starr-Edwardsa za punkt odniesienia w ocenie innych mechanicznych protez mitralnych. W tematyce chirurgicznego leczenia wad zastawkowych kilka prezentacji poświęcono wpływowi efektywnej (valve effective orifice area, EOA) i geometrycznej (geometric prosthesis internal orfice area, GOA) powierzchni otworu wszczepionej zastawki aortalnej w odniesieniu...


View full text...