Kronika naukowa
III Kongres Polskiego Towarzystwa

Zakończył się kongres, odjechali ostatni goście, dokonano podsumowań i rozliczenia kosztów. Powróciliśmy do rutynowych codziennych zajęć i obowiązków. Teraz na zjazd i jego miejsce w historii można spojrzeć już nieco chłodniejszym okiem. Co nowego przyniósł? Jakie korzyści odnieśli uczestnicy, organizatorzy, ja sam? Zjazd był oczywiście forum wymiany myśli, prezentacji dorobku klinicznego i naukowego. Miejscem, w którym można było się podzielić doświadczeniem. Dał także okazję do omówienia własnych obserwacji. Myślę, że dzięki temu spotkaniu mogliśmy również pogłębić wiedzę humanistyczną. W omówieniu, z racji dziedziny, jaką się zajmuję, koncentruję się na części torakochirurgicznej. Tematyka kongresu była ciekawa i zróżnicowana, zarówno część wykładowa, jak i prezentacje referatów z poszczególnych ośrodków. Przeważały opracowania kliniczne, ale nie brakowało prac doświadczalnych, wiążących nauki podstawowe z działaniami praktycznymi. Przedstawiano ponadto obserwacje kliniczne, a zawarte w nich spostrzeżenia pozwalały na wyciąganie wniosków przydatnych w uprawianiu naszego torakochirurgicznego rzemiosła. Na uwagę zasługują wykłady zaproszonych gości. Prof. Treasure przedstawił bogato udokumentowaną użyteczność postępowania chirurgicznego w skojarzonym leczeniu miedzybłoniaka opłucnej. Prof. Halezerogolu z Turcji omówił stan aktualnej wiedzy oraz usystematyzował wskazania do podejmowania konkretnych działań zabiegowych w wypadku ropniaków opłucnej. Sesja plenarna z udziałem młodych chirurgów była dla nas szczególnie ważna i obiecująca, zaowocowała ciekawymi pracami. Koledzy z ośrodka gdańskiego, na podstawie obserwacji ponad 1000 chorych, przedstawili ryzyko wczesnej śmiertelności po zabiegach resekcyjnych raka płuca. Jako czynniki predykcyjne wskazali typ raka wielokomórkowego oraz, co zrozumiałe, zaawansowany (III) stopień rozwoju nowotworu, a także i większą rozległość zabiegu (pulmonektomia). Natomiast w kolejnej pracy wykazano ponad 80-% zgodność oceny radiologicznej z histopatologiczną pojedynczego cienia okrągłego płuca. Wykazano na takie użyteczne w ocenie radiologicznej cechy, jak wielkość powyżej 2 cm, centralna lokalizacja w płucu, objawy rozpadu z obecnością powietrza i nieregularne – nieostre granice zmiany. Rakowi płuca poświęcone były również trzy kolejne sesje pierwszego dnia konferencji. Przeważały prace retrospektywne z obserwacjami przebiegów leczenia i analizą wyników. Przykładami tego rodzaju prezentacji były próby oceny...


View full text...