Kryteria diagnostyki cukrzycy i innych zaburzeń glikemii

Trzy kategorie
hiperglikemii


Do trzech kategorii zaburzeń przejawiających się hiperglikemią należą:

- cukrzyca - do rozpoznania cukrzycy, tak u dorosłych, jak i dzieci konieczne jest stwierdzenie typowych objawów oraz hiperglikemii wg kryteriów Światowej Organizacji Zdrowia lub tylko hiperglikemii wg kryteriów ŚOZ,

- upośledzenie tolerancji glukozy – rozpoznawane na podstawie testu doustnego obciążenia 75,0 g glukozy,

- upośledzenie glikemii na czczo – rozpoznawanie za pomocą oznaczenia glikemii na czczo w standardowych warunkach.



Kliniczna symptomatologia




Objawy cukrzycy typu 1


Początek choroby jest najczęściej ostry, tzn. objawy narastają w ciągu kilku dni, niekiedy jednak bywa powolny – objawy choroby narastają w ciągu kilku tygodni. Do typowych należą:

- wzmożone pragnienie i wielomocz,

- skłonność do rozwoju ketozy,

- chudnięcie (mimo nadmiernego łaknienia),

- ogólne osłabienie.

W ok. 30. proc. przypadków po burzliwym początku w 2.–3. mies. leczenia choroby występuje przejściowe wygasanie objawów (remisja), która utrzymuje się niekiedy kilka miesięcy lub dłużej.



Obraz kliniczny
cukrzycy typu 2


Cukrzyca typu dorosłych może przez wiele lat przebiegać w sposób utajony, bez jakichkolwiek objawów. Często dotyczy osób z otyłością. Nieuchwytny początek stwierdza się u przeszło 85 proc. chorych, ostry początek choroby można określić u 15 proc. Niekiedy cukrzyca typu dorosłych daje o sobie znać uporczywą czyracznością, zgorzelą stopy, świądem sromu (grzybicą), nerwobólami lub nagłymi zaburzeniami wzroku. W okresie utajenia choroby rozpoznanie można ustalić jedynie za pomocą prób obciążenia glukozą.



Stężenie glikemii we krwi/osoczu jako kryterium
rozpoznania głównych
kategorii patologicznej
hiperglikemii


Kliniczne objawy cukrzycy wynikają z patofizjologicznego działania hiperglikemii. Do wywołania dolegliwości i objawów przedmiotowych typowych dla cukrzycy zazwyczaj konieczne jest znaczne podwyższenie glikemii, doprowadzające do glukozurii i diurezy osmotycznej, a także bardziej ogólnych zaburzeń metabolizmu, np. dyselektrolitemii, ketozy, dyslipidemii i wielu innych. Nie zauważa się zbyt...


Pełna treść artykułu...