LECZENIE TRĄDZIKU POSPOLITEGO, CZYLI WSZYSTKO CO POWINNIŚMY WIEDZIEĆ O IZOTRETYNOINIE

Trądzik pospolity to stan zapalny dotykający mieszki włosowe i gruczoły łojowe. Patogeneza trądziku pospolitego jest wieloczynnikowa. Zidentyfikowano cztery główne czynniki: nadmierna produkcja łoju, hiperkeratoza naskórka mieszka włosowego, prozapalne działanie Cutibacterium acnes oraz stan zapalny. Izotretynoina, znana również jako kwas 13-cis retinowy, jest zatwierdzona do użytku w Europie od 1983 roku. Działa poprzez zmniejszenie wielkości gruczołów łojowych, zmniejszenie produkcji łoju, kontrolę wzrostu komórek oraz zmniejszenie keratynizacji. Doustna izotretynoina jest skuteczną terapią ogólnoustrojową stosowaną w leczeniu ciężkiego, hormonalnego oraz opornego na leczenie trądziku. Typowe stosowanie izotretynoiny wiąże się z licznymi wyzwaniami i ograniczeniami. Lista skutków ubocznych jest długa, ale ich występowanie zależy głównie od dawki i czasu trwania leczenia. Kluczowe efekty uboczne dotyczą teratogenności, podczas gdy najczęstsze obejmują suchość skóry i błon śluzowych. Możliwe działania niepożądane mogą obejmować zwiększone ryzyko depresji, zaburzenia czynności wątroby, podwyższone poziomy trójglicerydów, bóle mięśniowo-szkieletowe. Większość skutków ubocznych ustępuje po zakończeniu terapii, a zwiększona świadomość pacjenta może zapobiec lub zmniejszyć ich występowanie. Systematyczne monitorowanie poziomów enzymów wątrobowych, profilu lipidowego i morfologii krwi jest ważne w zapobieganiu rozwoju skutków ubocznych.

Acne vulgaris is an inflammatory condition affecting the hair follicles and sebaceous glands. The pathogenesis of acne vulgaris is multifactorial. The four main factors identified are excessive sebum production, hyperkeratosis of the epidermis of the hair follicles, the pro-inflammatory effect of Cutibacterium acnes, and inflammation. Isotretinoin, also known as 13-cis retinoic acid, has been approved for use in Europe since 1983. It functions by decreasing the size of sebaceous glands, lowering sebum production, controlling cell growth, and reducing keratinization. Oral isotretinoin is a potent systemic therapy for addressing severe, hormonal, and refractory acne. The typical usage of isotretinoin is associated with numerous challenges and limitations. The list of side effects is long, but its effectiveness primarily relies on the dosage and length of treatment. Key concerns involve teratogenic effects, while the most common ones are dry skin and mucous membranes. Possible adverse effects may encompass heightened risks of depression, liver impairment, elevated triglyceride levels, and musculoskeletal discomfort. Most side effects disappear after completion of therapy, and increasing patient awareness can prevent or minimize their occurrence. Systematic monitoring of liver enzyme levels, lipid profile, and blood morphology is important in preventing the development of side effects.