LISTY DO REDAKCJI
Profesor Jerzy Kuch – wspomnienie

Czwartego stycznia 2010 r. zmarł prof. Jerzy Kuch, nasz przyjaciel, nauczyciel i wychowawca. Jerzy Kuch urodził się w 1931 r. w Pruszkowie, tam ukończył Gimnazjum i Liceum im. Tomasza Zana. Następnie w latach 1950–1956 studiował na Akademii Medycz-nej w Warszawie. Po ukończeniu studiów, w 1957 r. został powołany do okresowej wojskowej służby medycznej. Pracował jako lekarz w jednostce wojskowej 82. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Rogowie, a następnie jako wykładowca i lekarz w Wyższej Szkole Artylerii im. Józefa Bema w Toruniu (do 1959 r.). Później, w latach 1959–1962 mieszkał i pracował w Toruniu. Był lekarzem na Oddziale Chorób Wewnętrznych Szpitala Miejskiego im. Mikołaja Kopernika.
W 1962 r. wrócił do Warszawy i rozpoczął pracę na Akademii Medycznej, z którą był związany do końca swojej 45-letniej pracy zawo-dowej. Najpierw pracował w Instytucie Kardiologii pod kierunkiem swojego mistrza, prof. Zdzisława Askanasa, gdzie uzyskał wszystkie stopnie przygotowania zawodowego w zakresie chorób wewnętrznych (IIº – 1966 r.) i kardiologii – 1971 r., a następnie w Katedrze i Klini-ce Kardiologii II Wydziału Lekarskiego, którą kierował 20 lat! (1981–2001).
Wynikiem działalności naukowej Jerzego Kucha były kolejne stopnie i tytuły naukowe – w 1966 r. obronił pracę doktorską pt. „Badania immunoelektroforetyczne w zawale serca”, a w 1971 r. pracę habilitacyjną pt. „Ocena odczynów immunologicznych w zawa-le serca przy użyciu metody immunofluorescencyjnej”; tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1983 r., a profesora zwy-czajnego w 1989.
Oprócz licznych pobytów szkoleniowych w latach 60. i 70. w klinikach kardiologii w Budapeszcie, Pradze, Bratysławie i Szpitalu Charité w Berlinie, uzyskał stypendia naukowe w Instytucie Patologii Uniwersytetu w Düsseldorfie (prof. H. Meessen – 1974 r.) i w Klinice Kardiologii Szpitala Hammersmith w Londynie (prof. A. Masseri – 1986 r.).
W Instytucie w Düsseldorfie uczestniczył w badaniach patofizjologicznych niedokrwionego mięśnia serca w nagłych zgonach kardiologicznych, które to badania zaowocowały dwiema publikacjami. Natomiast w Klinice Kardiologii w Londynie miał okazję zapoznania się z nowoczesnymi, na ówczesne czasy, metodami inwazyjnymi, stosowanymi w ostrych zespołach wieńcowych.
Od 1965 r. był członkiem Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego, a od 1989 r. także członkiem Europejskiego Towarzystwa...


View full text...