Łączenie inhibitora TNF alfa z metotreksatem w leczenia RZS
Autor: Alicja Kostecka
Data: 14.02.2018
Źródło: AK/Testing treat-to-target outcomes with initial methotrexate monotherapy compared with initial tumour necrosis factor inhibitor (adalimumab) plus methotrexate in early rheumatoid arthritis. Ann Rheum Dis. 2018 Feb;77(2):289-292
Według aktualnych rekomendacji leczenia RZS, po postawieniu rozpoznania, należy niezwłocznie rozpocząć terapię LMPCh (lekiem modyfikującym przebieg choroby), którym najczęściej jest metotreksat (MTX). Dołączenie do leczenia inhibitora TNF alfa zalecana jest gdy po trzech miesiącach leczeniu nie ma poprawy lub gdy po sześciu miesiącach nie uda się osiągnąć celu terapeutycznego (niskiej aktywności lub remisji choroby) i jeżeli obecne są czynniki złej prognozy.
Przeprowadzono badanie prospektywne, w którym przeanalizowano wyniki leczenia według dwóch strategii. W pierwszym okresie w grupie kontrolnej przez 26 tygodni chorzy otrzymywali MTX oraz placebo (zgodnie z aktualnymi wytycznymi), natomiast w grupie badanej od początku stosowano leczeniu skojarzone (MTX + adalimumab). W drugim okresie leczenia w zależności od aktywności choroby pacjenci kontynuowali MTX w monoterapii lub otrzymywali leczenie skojarzone. Badanie trwało 78 tygodni, brało w nim udział łącznie 926 chorych z wczesnym (trwającym <12 tyg) RZS. Do końca badania chorzy pozostawali zaślepieni odnośnie strategii leczenia pierwszej fazy.
Wyniki leczenia pacjentów niezależnie od strategii w pierwszej fazie były podobne w odniesieniu do oceny klinicznej, skali czynnościowej (ocena sprawności) i według subiektywnej oceny chorego w 52 tygodniu i w 78 tygodniu leczenia. Jedynie w ocenie zmian radiograficznych grupa leczona od początku MTX + iTNF zyskała nieznacznie lepszy wynik w 52 i 78 tygodniu (różnica istotna statystycznie). Zgodnie z oczekiwaniem w 26 tygodniu lepsze wyniki leczenia odnotowano u chorych z leczeniem skojarzonym, ale po zmianie leczenia do 26 tygodnia w zależności od aktywności choroby doszło do zmian rozkładu odsetkowego wyników w obu grupach, a w 78 tygodniu odpowiedzi ACR 20%, ACR50% i ACR70% w obu grupach były podobne. U 24% chorych z RZS leczonych od początku MTX w monoterapii stwierdzono niską aktywność choroby w 26 tygodniu leczenia i brak progresji zmian radiologicznych.
Na podstawie przeprowadzonej analizy autorzy tego badania dowiedli, iż strategia leczenia pierwszej fazy zgodnie z aktualnymi rekomendacjami, gdzie stosowana jest monoterapia MTX ma podobną skuteczność, jak leczenie skojarzone MTX+adalimumab. Dodatkowo działając zgodnie z opracowanymi zaleceniami można uniknąć podania „nadmiernego” biologicznego LMPCh u około 25% chorych z rozpoznaniem wczesnego RZS.
Wyniki leczenia pacjentów niezależnie od strategii w pierwszej fazie były podobne w odniesieniu do oceny klinicznej, skali czynnościowej (ocena sprawności) i według subiektywnej oceny chorego w 52 tygodniu i w 78 tygodniu leczenia. Jedynie w ocenie zmian radiograficznych grupa leczona od początku MTX + iTNF zyskała nieznacznie lepszy wynik w 52 i 78 tygodniu (różnica istotna statystycznie). Zgodnie z oczekiwaniem w 26 tygodniu lepsze wyniki leczenia odnotowano u chorych z leczeniem skojarzonym, ale po zmianie leczenia do 26 tygodnia w zależności od aktywności choroby doszło do zmian rozkładu odsetkowego wyników w obu grupach, a w 78 tygodniu odpowiedzi ACR 20%, ACR50% i ACR70% w obu grupach były podobne. U 24% chorych z RZS leczonych od początku MTX w monoterapii stwierdzono niską aktywność choroby w 26 tygodniu leczenia i brak progresji zmian radiologicznych.
Na podstawie przeprowadzonej analizy autorzy tego badania dowiedli, iż strategia leczenia pierwszej fazy zgodnie z aktualnymi rekomendacjami, gdzie stosowana jest monoterapia MTX ma podobną skuteczność, jak leczenie skojarzone MTX+adalimumab. Dodatkowo działając zgodnie z opracowanymi zaleceniami można uniknąć podania „nadmiernego” biologicznego LMPCh u około 25% chorych z rozpoznaniem wczesnego RZS.
