Lasery w leczeniu jaskry

Podwyższone ciśnienie śródgałkowe uważane jest nadal za poważny czynnik ryzyka doprowadzający do powstania destrukcji w nerwie wzrokowym w przebiegu różnych form jaskry. Leczenie jaskry polega więc najczęściej na obniżaniu ciśnienia śródgałkowego w nadziei zatrzymania tego procesu. Zwykle rozpoczyna się od leczenia farmakologicznego, a w razie braku jego skuteczności proponuje się choremu zabieg operacyjny lub leczenie przy pomocy lasera. Co do kolejności tych procedur zdania są podzielone.





LASER to akronim – Light Amplification by Stimulated Emission of Radiaton (wzmocnienie światła przez wymuszoną emisję promieniowania). Promieniowanie laserowe jest falą elektromagnetyczną, czyli promieniowaniem optycznym. Jego zakres obejmuje ultrafiolet, część widzialną i podczerwień. Jest to promieniowanie ze wzbudzonego atomu. Jeżeli do atomu dotrze kwant energii równej różnicy poziomów energetycznych, to spowoduje on przejście atomu do stanu niższego. Będzie temu towarzyszyć wyemitowanie kwantu identycznego jak ten, który do niego dotarł. Zjawisko to nazywa się emisją wymuszoną i stanowi podstawę działania lasera. Promieniowanie laserowe ma 3 właściwości, które je różnią od zwykłego światła pochodzącego, np. z żarówki:

- jest monochromatyczne (ma jedną długość fali),

- jest koherentne (spójne),

- jest emitowane w postaci mało rozbieżnej wiązki w jednym kierunku (średnica wiązki nie ulega zmianie w miarę oddalenia od lasera).

Zastosowanie laserów w okulistyce jest problemem stosunkowo nowym, choć od ponad 40 lat są one wykorzystywane w medycynie. Pierwszy teoretyczny projekt budowy masera z zakresu fal optycznych czyli lasera, powstał w 1958 r. (C.H. Towons, A.L. Schawlon). W 2 lata później T.H. Maiman uzyskał efekt wymuszenia emisji w krysztale sztucznego rubinu i zbudował pierwszy czynny model lasera, obecnie ma znaczenie tylko historyczne.

Promieniowanie laserowe oddziałuje na tkanki, dając m.in. następujące efekty:

- fototermiczny – po absorpcji promieniowania przez tkankę dochodzi do jej nagrzania, denaturacji i odparowania. Efekt ten zależy od ilości dostarczonej energii, czasu promieniowania oraz rodzaju tkanki;

- fotochemiczny – wysyłanie krótkich impulsów o dużej gęstości mocy powoduje rozrywanie wiązań chemicznych bez nagrzewania tkanek, tzn. w...


Pełna treść artykułu...