Leczenie 2. linii schematem FOLFIRI/Ramucirumab opóźnia progresję choroby i wydłuża przeżycie całkowite chorych na przerzutowego raka jelita grubego
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 27.01.2015
Źródło: Gastrointestinal Cancers Symposium (15-17 stycznia 2015, San Francisco, USA).
Nowe wyniki międzynarodowego badania 3. fazy RAISE, do którego włączono 1072 chorych na przerzutowego raka jelita grubego (ang. metastatic colorectal cancer, mCRC), u których stwierdzono progresję choroby podczas lub po leczeniu 1. linii z zastosowaniem bewacyzumabu, oksaliplatyny i fluoropirymidyny wskazują, że skojarzenie ramucirumabu ze schematem FOLFIRI przynosi korzyści w zakresie przeżycia całkowitego w porównaniu do zastosowania jedynie schematu FOLFIRI.
Wyniki badania zaprezentowano na Gastrointestinal Cancers Symposium 15-17 stycznia 2015 roku w San Francisco.
Wykazano, że chorzy po leczeniu schematem FOLFIRI w skojarzeniu z ramucirumabem żyją średnio 6 tygodni dłużej niż chorzy leczeni jedynie schematem FOLFIRI. Jest to dowodem na potrzebę rozwoju nowych terapii 2. linii w raku jelita grubego, szczególnie z zastosowaniem leków antyangiogennych w skojarzeniu z klasyczną chemioterapią u chorych, u których doszło do progresji choroby po leczeniu pierwszej linii z zastosowaniem bewacyzumabu.
Ramucirumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym IgG1, które wiąże się z zewnątrzkomórkową domeną VEGFR-2. Lek jest obecnie zarejestrowany przez FDA do leczenia raka żołądka oraz niedrobnokomórkowego raka płuca.
Chorzy na mCRC, u których do progresji choroby doszło podczas lub po leczeniu 1. linii z zastosowaniem bewacyzumabu i oksaliplatyny z fluoropirymidyną zostali losowo przydzieleni do grupy leczonej FOLFIRI/ramucirumab lub FOLFIRI/placebo (po 536 chorych w każdej grupie). Inne kryteria włączenia obejmowały stopień sprawności według ECOG 0 lub 1 oraz prawidłową funkcję narządów. Chorych zrandomizowano w stosunku 1:1 do leczenia 2. linii do momentu progresji choroby, nieakceptowalnej toksyczności lub zgonu. Czynnikami stratyfikacyjnymi były status mutacji KRAS oraz czas do progresji choroby od momentu rozpoczęcia terapii 1. linii.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS), a drugorzędowymi czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS), wskaźnik odpowiedzi obiektywnych (ang. objective response rate, ORR) oraz bezpieczeństwo leczenia.
Mediana OS wynosiła 13,3 miesiąca w ramieniu z ramucirumabem w porównaniu do 11,7 miesiąca w ramieniu z placebo ( HR 0,84, p=0,0219). Mediana PFS w ramieniu z ramucirumabem wynosiła 5,7 miesiąca a w ramieniu z placebo 4,5 miesiąca (HR 0,79, p=0,0005). ORR wynosił 13,4% dla ramucirumabu oraz 12,5% dla placebo (p=0,6336).
Zdarzeniami niepożądanymi 3. lub wyższegio stopnia występującymi u >5% chorych była neutropenia (38,4% w ramieniu z ramucirumabem versus 23,3% w ramieniu z placebo), nadciśnienie tętnicze (11,2% versus 2,8%), biegunka (10,8% vs 9,7%) oraz zmęczenie (11,5% vs 7,8%).
Inne inhibitory angiogenezy, które również wykazały korzyści w leczeniu 2. linii zaawansowanego raka jelita grubego to bewacyzumab i aflibercept oraz regorafenib w opornym raku jelita grubego. Bewacyzumab i aflibercept stosuje się w skojarzeniu z chemioterapią, podczas gdy regorafenib zarejestrowany jest w monoterapii uprzednio leczonego mCRC.
Wykazano, że chorzy po leczeniu schematem FOLFIRI w skojarzeniu z ramucirumabem żyją średnio 6 tygodni dłużej niż chorzy leczeni jedynie schematem FOLFIRI. Jest to dowodem na potrzebę rozwoju nowych terapii 2. linii w raku jelita grubego, szczególnie z zastosowaniem leków antyangiogennych w skojarzeniu z klasyczną chemioterapią u chorych, u których doszło do progresji choroby po leczeniu pierwszej linii z zastosowaniem bewacyzumabu.
Ramucirumab jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym IgG1, które wiąże się z zewnątrzkomórkową domeną VEGFR-2. Lek jest obecnie zarejestrowany przez FDA do leczenia raka żołądka oraz niedrobnokomórkowego raka płuca.
Chorzy na mCRC, u których do progresji choroby doszło podczas lub po leczeniu 1. linii z zastosowaniem bewacyzumabu i oksaliplatyny z fluoropirymidyną zostali losowo przydzieleni do grupy leczonej FOLFIRI/ramucirumab lub FOLFIRI/placebo (po 536 chorych w każdej grupie). Inne kryteria włączenia obejmowały stopień sprawności według ECOG 0 lub 1 oraz prawidłową funkcję narządów. Chorych zrandomizowano w stosunku 1:1 do leczenia 2. linii do momentu progresji choroby, nieakceptowalnej toksyczności lub zgonu. Czynnikami stratyfikacyjnymi były status mutacji KRAS oraz czas do progresji choroby od momentu rozpoczęcia terapii 1. linii.
Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był czas przeżycia całkowitego (ang. overall survival, OS), a drugorzędowymi czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS), wskaźnik odpowiedzi obiektywnych (ang. objective response rate, ORR) oraz bezpieczeństwo leczenia.
Mediana OS wynosiła 13,3 miesiąca w ramieniu z ramucirumabem w porównaniu do 11,7 miesiąca w ramieniu z placebo ( HR 0,84, p=0,0219). Mediana PFS w ramieniu z ramucirumabem wynosiła 5,7 miesiąca a w ramieniu z placebo 4,5 miesiąca (HR 0,79, p=0,0005). ORR wynosił 13,4% dla ramucirumabu oraz 12,5% dla placebo (p=0,6336).
Zdarzeniami niepożądanymi 3. lub wyższegio stopnia występującymi u >5% chorych była neutropenia (38,4% w ramieniu z ramucirumabem versus 23,3% w ramieniu z placebo), nadciśnienie tętnicze (11,2% versus 2,8%), biegunka (10,8% vs 9,7%) oraz zmęczenie (11,5% vs 7,8%).
Inne inhibitory angiogenezy, które również wykazały korzyści w leczeniu 2. linii zaawansowanego raka jelita grubego to bewacyzumab i aflibercept oraz regorafenib w opornym raku jelita grubego. Bewacyzumab i aflibercept stosuje się w skojarzeniu z chemioterapią, podczas gdy regorafenib zarejestrowany jest w monoterapii uprzednio leczonego mCRC.
