Leczenie biologiczne w chorobach reumatycznych

Reumatoidalne zapalenie stawów (rzs) i spondyloartropatie (SpA), w tym przede wszystkim zesztywniające zapalenie stawów stawów (zzsk), należą do kręgu chorób reumatycznych o stałej progresji choroby i postępującej destrukcji stawów, mimo systematycznego stosowania tradycyjnych metod leczenia.
W ciągu ostatnich lat wprowadzono do leczenia chorób reumatycznych szereg leków biologicznych, których celem są cytokiny prozapalne: TNF-α i IL-1. Omówiono skuteczność i tolerancję preparatów neutralizujących TNF u chorych na rzs i SpA, w tym głównie na zzsk oraz preparatów blokujących aktywność IL-1 u chorych na rzs.
Stosowanie terapii biologicznej zwiększa ryzyko poważnych objawów niepożądanych, w tym przede wszystkim oportunistycznych infekcji, zespołów demielinizacyjnych oraz prowadzi do indukcji autoprzeciwciał.


Anna Filipowicz-Sosnowska


Reumatoidalne zapalenie stawów (rzs) oraz spondyloartropatie (SpA), w tym przede wszystkim zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (zzsk), należą do kręgu chorób reumatycznych o stałej progresji choroby i postępującej destrukcji stawów, mimo systematycznego stosowania tradycyjnych metod leczenia. Niezależnie od zmieniającej się aktywności choroby, okresowych remisji i nawrotów, zniszczenie stawów oraz tkanek okołostawowych stale postępuje, prowadząc do deformacji i kalectwa.
W ciągu ostatnich 10 lat zmieniły się zasady leczenia rzs i zzsk. W celu spowolnienia destrukcji stawów lub jej zatrzymania oraz minimalizacji następstw choroby zalecane jest możliwie najwcześniejsze stosowanie najskuteczniejszych leków. Wiele powszechnie stosowanych leków modyfikujących przebieg choroby (LMPCh – hydroksychlorochina, sole złota, sulfasalazyna, metotreksat) cechuje się jednak znaczną toksycznością, a po dłuższym czasie u większości chorych dochodzi do osłabienia odpowiedzi na leczenie. Leki te spowalniają, ale nie hamują postępu zmian destrukcyjnych w stawach u chorych na rzs [1].
U chorych na zzsk LMPCh okazały się mało skuteczne, poza sulfasalazyną, która posiada modyfikujący wpływ na zapalenie stawów obwodowych, natomiast nie wykazano takiego efektu na postęp zmian destrukcyjnych w kręgosłupie [2]. Wielu chorych jest więc przez długi czas pozbawionych efektywnego leczenia. Konieczne jest zatem poszukiwanie nowych leków, bardziej efektywnych, które mogą być stosowane w formie monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami...


Pełna treść artykułu...