Leczenie biologiczne zmniejsza śmiertelność w przebiegu łuszczycy

Łuszczyca dotyka aż od 3 do 5 proc. populacji. U 20, 30 proc. chorych z czasem rozwinie łuszczycowe zapalenie stawów. Ponadto u osób z umiarkowaną lub ciężką postacią choroby, a także wczesnym jej początkiem, występuje zwiększone ryzyko wystąpienia zespołu metabolicznego i miażdżycy, co z kolei skutkuje zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym – i tak już podwyższonym z powodu choroby autoimmunologicznej.

Wieloośrodkowy zespół kanadyjskich badaczy ocenił wpływ różnych chorób współistniejących i terapii na ryzyko zgonu u pacjentów z łuszczycą. W tym celu, posługując się danymi pochodzącymi z bazy Alberta Health Services Data Repository of Reporting z lat 2012-2019, dokonano analizy historii choroby 18 618 pacjentów z łuszczycą, które porównano z 3-krotnie większą populacją kontrolną dopasowaną pod względem płci i wieku.

Obliczono, że śmiertelność wśród chorych na łuszczycę jest istotnie wyższa niż w grupie kontrolnej – mediana wieku zgonu wynosiła odpowiednio 72 w porównaniu z 74,4 lat. Obliczony dla obu subpopulacji indeks chorób współistniejących Charlson (pozwalający oszacować 10-letnie prawdopodobieństwo przeżycia u pacjentów z licznymi chorobami współistniejącymi) wskazuje, że ryzyko zgonu jest istotnie wyższe u pacjentów z łuszczycą. Choroby współistniejące były silnymi czynnikami predykcyjnymi śmiertelności, w szczególności uszkodzenie wątroby wywołane lekami (wzrost ryzyka o ok. 80 proc), choroba afektywna dwubiegunowa (wzrost o 60 proc) oraz choroby sercowo-naczyniowe. Jednocześnie dostrzeżono, że śmiertelność jest niższa u pacjentów leczonych lekami biologicznymi – w tym przypadku ryzyko przedwczesnego zgonu spada aż o 46 proc.

Autorzy podkreślają, że powyższe dane powinny skłaniać ku odpowiednim badaniom przesiewowym i skutecznemu leczeniu chorób współistniejących, a także wyrównaniu choroby podstawowej. Te interwencje stosowane jednocześnie mogą znacznie poprawić rokowanie niezależnie od postaci i nasilenia łuszczycy.