Leczenie chorób reumatycznych lekami biologicznymi w ostatnim dziesięcioleciu w Szwecji

Organizacja systemu opieki zdrowotnej

Szwedzki system opieki zdrowotnej opiera się na kilku filarach, w skład których wchodzą m.in. struktury samorządu terytorialnego, państwowy system ubezpieczeń społecznych, Szwedzka Agencja Produktów Medycznych. Jednostki odpowiedzialne za organizację i finansowanie opieki zdrowotnej to gminy (Kommunerna), województwa (Landstingen) i państwo (Staten). Każda z nich odpowiada za różne, lecz uzupełniające się domeny: Kommunerna są odpowiedzialne za opiekę nad osobami starszymi, opiekę po zakończonym leczeniu w szpitalu (rehabilitacja, zapewnienie opieki domowej), są również odpowiedzialne za organizowanie zatrudnienia i wsparcia dla osób z różnymi formami niepełnosprawności. Landstingen zajmują się organizacją opieki, tak aby wszyscy obywatele mieli dostęp do dobrej opieki zdrowotnej. Staten jest odpowiedzialne za całościową politykę opieki zdrowotnej, a przez Socialstyrelsen (Szwedzka Krajowa Rada Zdrowia i Opieki Społecznej) za nadzorowanie opieki zdrowotnej w kraju. Konstytucja gwarantuje dostęp na równych zasadach do nowoczesnych metod leczenia i rehabilitacji. Socialstyrelsen, na zlecenie rządu, zajmuje się planowaniem usług społecznych i zdrowia publicznego, zapobieganiem chorobom zakaźnym i służbą zdrowia. Socialstyrelsen ustanawia normy poprzez wydawanie postanowień i ogólnych porad. Ocenia ustawodawstwo i działania prowadzone przez gminy, rady powiatów i władz lokalnych. Wydaje również świadectwa rejestracji do 17 grup zawodowych. Kolejnym zadaniem są oficjalne statystyki krajowe w zakresie usług społecznych, opieki medycznej i służby zdrowia [1]. Wytyczne powstają na podstawie medycyny opartej na faktach (evidence-based medicine – EBM), szwedzkich baz danych i programów naukowych (np. SRQ – Svensk Reumatologis Kvalitetsregister, ARTIS – Anti Reumatisk Terapi I Sverige, TIRA-1 oraz TIRA-2 – Tidiga Insatser vid RA, BARFOT – Bättre AntiReumatisk FarmakOTerapi) oraz rekomendacji ekspertów [1]. Wytyczne obowiązują wszystkie jednostki odpowiedzialne za leczenie oraz określają cele i zadania opieki medycznej (rekomendowane i dopuszczalne leczenie w poszczególnych jednostkach chorobowych oraz nierekomendowane lub przeciwwskazane leczenie, wskaźniki jakości leczenia oraz cele zdrowotno-ekonomiczne) [2]. Dobrym przykładem ww. jest stosowanie glukozaminy (doustnie) lub kwasu hialuronowego (iniekcje dostawowe) w chorobie zwyrodnieniowej stawów kolanowych i biodrowych. Z powodu braku udokumentowanego wpływu na...


Pełna treść artykułu...