Leczenie chorych na toczniowe zapalenie nerek

Wybór metody leczenia chorych na toczniowe zapalenie nerek zależy od stopnia ciężkości choroby w chwili rozpoznania oraz dynamiki i stopnia upośledzenia czynności nerek przy uwzględnieniu klasy WHO zmian morfologicznych. Kierując się powyższymi przesłankami, przy wyborze optymalnej terapii należy uwzględnić glikokortykosteroidy w monoterapii albo w skojarzeniu z lekami immunosupresyjnymi, takimi jak cyklofosfamid, azatiopryna, pochodne kwasu mykofenolowego i cyklosporyna. Leczenie powinno zmierzać do jak najszybszego uzyskania remisji choroby. W tym celu stosuje się leczenie indukujące adekwatne do stopnia ciężkości schorzenia. Po osiągnięciu remisji należy zmodyfikować leczenie celem jej utrzymania, stosując konwersję leków na mniej toksyczne albo odpowiednio zmniejszając dawki leków dotąd stosowanych. We wszystkich schematach leczenia obowiązuje monitorowanie potencjalnych efektów toksycznych immunosupresji, leczenie objawowe oraz metody hamowania progresji przewlekłej choroby nerek i zapobiegania powikłaniom sercowo-naczyniowym.

The metod of the treatment of lupus nephritis depends on disease activity, kidney function at presentation and on morphological type of glomerulonephritis according to WHO classification. According to these criteria, monotherapy with corticosteroids or in combination with immunosuppressive drugs, like cyclophosphamide, azathioprine, mycophenolate and cyclosporine, should be considered. The first goal of the treatment is to achieve remission using induction therapy. After remission, the treatment should be maintained with lower doses of the drugs or by the conversion to less toxic immunosuppressants. During the therapy, the potential toxicity of the drugs used must be carefully monitored, as well as nephro- and cardioprotective medications should be continued.