Leczenie denosumabem przynosi korzyści chorym na raka piersi w okresie pomenopauzalnym
Autor: Aleksandra Lang
Data: 13.01.2016
Źródło: San Antonio Breast Cancer Symposium, 2015 Abstrakt S2-02, 8-12 grudnia 2015
Zgodnie z wynikami badania ABCSG-18 (Austrian Breast and Colorectal Cancer Study Group) dodanie denosumabu do adiuwantowej terapii hormonalnej chorych na raka piersi w okresie pomenopauzalnym poprawia przeżycie wolne od choroby (disease-free survival, DFS), zmniejszając ryzyko nawrotu choroby o 18% w porównaniu z placebo.
Wyniki badania (streszczenie S2-02) przedstawiono w trakcie San Antonio Breast Cancer Symposium (SABCS), które odbyło się w dniach 8–12 grudnia 2015 roku w San Antonio.
Denosumab jest pierwszym w klasie przeciwciałem monoklonalnym, zarejestrowanym przez amerykańską Agencję Żywności i Leków FDA (Food and Drug Administration) w 2010 roku do zapobiegania zdarzeniom kostnym (skeletal-related event, SRE) u chorych z guzami litymi i przerzutami do kości. Przeciwciało wiąże się z ligandem RANK na osteoklastach, obecnych w tkance kostnej, zapobiegając niszczeniu kości. Wcześniej główną opcja terapeutyczną stosowana w celu zapobiegania SRE były bifosfoniany, takie jak kwas zoledronowy.
Przeprowadzona w czerwcu analiza pierwszorzędowego punktu końcowego w badaniu ABCSG-18 wykazała, że podawanie denosumabu w leczeniu adiuwantowym dwa razy w roku może zmniejszyć o połowę liczbę złamań wśród chorych na raka piersi. W badaniu zrandomizowano 3425 chorych na raka piersi z obecnością receptora hormonalnego we wczesnym stadium zaawansowania do grupy otrzymującej podskórnie 60-mg denosumabu co 6 miesięcy lub placebo.
Analiza drugorzędowego punktu końcowego, przeprowadzona po obserwacji z medianą wynoszącą 4 lata wykazała statystycznie istotną poprawę DFS (współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR], 0,816; p=0,051) u chorych otrzymujących denosumab w porównaniu z placebo. Wartość istotności statystycznej jest graniczna, jednak w opinii badaczy analiza wrażliwości wskazuje, że może to być efekt ostrożnych szacunków.
Wyniki dodatkowej analizy podgrup sugerują, że denosumab może przynieść szczególne korzyści chorym z guzem wielkości przekraczającej 2 cm (HR, 0,66; p=0,016), u chorych na raka przewodowego (HR, 0,79; p=0,048) oraz z guzami z obecnością obu receptorów hormonalnych, tj. estrogenowych i progesteronowych (HR, 0,75; p=0,013).
Dodanie denosumabu do leczenia okazało się bezpieczne, nie stwierdzono mierzalnych różnic w zakresie występowania działań niepożądanych między poszczególnymi grupami terapeutycznymi. Nie wykazano też przypadków martwicy kości żuchwy.
Denosumab jest pierwszym w klasie przeciwciałem monoklonalnym, zarejestrowanym przez amerykańską Agencję Żywności i Leków FDA (Food and Drug Administration) w 2010 roku do zapobiegania zdarzeniom kostnym (skeletal-related event, SRE) u chorych z guzami litymi i przerzutami do kości. Przeciwciało wiąże się z ligandem RANK na osteoklastach, obecnych w tkance kostnej, zapobiegając niszczeniu kości. Wcześniej główną opcja terapeutyczną stosowana w celu zapobiegania SRE były bifosfoniany, takie jak kwas zoledronowy.
Przeprowadzona w czerwcu analiza pierwszorzędowego punktu końcowego w badaniu ABCSG-18 wykazała, że podawanie denosumabu w leczeniu adiuwantowym dwa razy w roku może zmniejszyć o połowę liczbę złamań wśród chorych na raka piersi. W badaniu zrandomizowano 3425 chorych na raka piersi z obecnością receptora hormonalnego we wczesnym stadium zaawansowania do grupy otrzymującej podskórnie 60-mg denosumabu co 6 miesięcy lub placebo.
Analiza drugorzędowego punktu końcowego, przeprowadzona po obserwacji z medianą wynoszącą 4 lata wykazała statystycznie istotną poprawę DFS (współczynnik ryzyka [hazard ratio, HR], 0,816; p=0,051) u chorych otrzymujących denosumab w porównaniu z placebo. Wartość istotności statystycznej jest graniczna, jednak w opinii badaczy analiza wrażliwości wskazuje, że może to być efekt ostrożnych szacunków.
Wyniki dodatkowej analizy podgrup sugerują, że denosumab może przynieść szczególne korzyści chorym z guzem wielkości przekraczającej 2 cm (HR, 0,66; p=0,016), u chorych na raka przewodowego (HR, 0,79; p=0,048) oraz z guzami z obecnością obu receptorów hormonalnych, tj. estrogenowych i progesteronowych (HR, 0,75; p=0,013).
Dodanie denosumabu do leczenia okazało się bezpieczne, nie stwierdzono mierzalnych różnic w zakresie występowania działań niepożądanych między poszczególnymi grupami terapeutycznymi. Nie wykazano też przypadków martwicy kości żuchwy.
