Leczenie farmakologiczne zaburzeń snu w chorobie Alzheimera

Choroba Alzheimera (Alzheimer’s disease – AD) jest postępującym schorzeniem neurodegeneracyjnym charakteryzującym się odkładaniem b-amyloidu oraz splątków neurofibrylarnych z białka tau. Szacuje się, że zaburzenia snu występują nawet u 66% osób z AD. Najczęstszymi skargami są bezsenność, fragmentacja snu oraz nadmierna senność w ciągu dnia. Zaburzenia snu mają negatywny wpływ na funkcje poznawcze chorych, zwiększają ryzyko progresji AD oraz często są istotnym czynnikiem przy podejmowaniu decyzji o umieszczeniu pacjenta domu opieki. W leczeniu farmakologicznym zaburzeń snu u pacjentów z AD stosuje się: melatoninę, benzodiazepiny, agonistów receptora niebenzodiazepinowego, leki przeciwdepresyjne oraz podwójnych antagonistów receptora oreksyny. Wyniki badań sugerują, że jest mało prawdopodobne, aby melatonina była skuteczna w leczeniu zaburzeń snu u osób z otępieniem o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego. Konieczne są badania na większych grupach, aby móc wyciągnąć ostateczne wnioski dotyczące stosunku korzyści do ryzyka, jednak z dostępnych danych wynika, że trazodon stosowany w małej dawce (50 mg) może poprawiać sen w tej populacji. Podwójni antagoniści receptora oreksyny mogą prawdopodobnie korzystnie wpływać na sen u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną AD. Leczenie zaburzeń snu u osób w starszym wieku pozostaje wyzwaniem dla klinicystów z uwagi na ograniczoną ilość danych. Stosowanie niektórych leków, takich jak benzodiazepiny, może prowadzić do zwiększenia ryzyka upadków, uzależnienia, a nawet mieć negatywny wpływ na funkcje poznawcze.

Alzheimer’s disease (AD) is a progressive neurodegenerative disease characterized by the deposition of amyloid-b and neurofibrillary tau tangles. It is estimated that sleep disturbances affects even 66% patients with AD. The most common complaints are insomnia, sleep fragmentation and excessive daytime sleepiness. Sleep problems have negative impact on cognitive function of patients, increase risk of progression of AD and are significant factor in decisions to admit a person with dementia to institutional care. The pharmacological treatment options for sleep disturbances in patients with AD insomnia include benzodiazepines, tricyclic antidepressants, melatonin agonists and dual orexin receptor antagonists. The results of studies suggest that melatonin is unlikely to be of effective in treatment of sleep disturbances in patients with moderate-to-severe dementia. Although a larger trial is needed to be able to draw a more definitive conclusion on the balance of risks and benefits available evidence suggest that a low dose (50 mg) of trazodone improves sleep in this population. Dual orexin receptor antagonists may probably improve some aspects of sleep in people with mild-to-moderate AD. The treatment of sleep disturbances in elderly patient remains a challenge due to limited evidence. Moreover some of the drugs such as benzodiazepines may increase the risk of falls, drug dependence or even cognitive impairment.