ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac
4/2004
vol. 7
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Leczenie insuliną: wskazania i kryteria decyzji o rozpoczęciu insulinoterapii, monitoring. Standardy, algorytmy, sprzęt do wstrzykiwania, rola samokontroli

Jan Tatoń
,
Zofia Szczeklik-Kumala
,
Anna Czech

Przew Lek 2004; 4: 81-97
Data publikacji online: 2004/05/12
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 



Odkrycie insuliny w 1921 r. przez F.G. Bantinga i Ch.H. Besta jest ciągle, także po upływie już ponad 80 lat, osiągnięciem największej rangi. W tym czasie prowadzono bardzo aktywnie i nieprzerwanie badania nad ulepszaniem produkcji insuliny i jej preparatów oraz metod stosowania.
W Polsce już w 1924 r. wyprodukowano pierwsze 315 tys. j.m. insuliny. Dokonano tego w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie pod kierunkiem inż. J. Celarka.
Insulinoterapia cukrzycy jest niezwykłym działaniem medycznym, organizacyjnym i ekonomicznym.
Już rozpoczęcie leczenia insuliną jest doniosłą decyzją, tak dla chorego na cukrzycę i jego rodziny, jak i dla lekarza. Osoby z wszystkimi formami cukrzycy uznają rozpoczęcie insulinoterapii za wyzwolenie od zagrożenia dla życia i zdrowia, za początek nowego – zależnego od insuliny, ale jednak zwycięskiego w stosunku do choroby – życia. Leczenie insuliną wymaga edukacji, wprowadzenia metody codziennej samokontroli, zmian w trybie żywienia, pracy, rekreacji oraz w taktyce opieki diabetologicznej i rodzinnej. Jest to także duże wydarzenie ekonomiczne. Roczny koszt refundacji insuliny przez budżet państwa wynosi ok. 750 mln zł (2002 r.).




Charakter leczenia insuliną
Leczenie insuliną odznacza się szczególnymi cechami:
· ratuje życie i umożliwia uzyskanie poprawy zdrowia,
· musi być ciągle i nieustannie dostosowywane do zmiennych potrzeb chorego,
· nie powinno wywoływać działań niepożądanych.

Zależnie od typu cukrzycy insulinoterapia spełnia 2 podstawowe zadania:
· jest naturalną substytucją bezwzględnego niedoboru insuliny u osób z cukrzycą typu 1 i u osób z cukrzycą wtórną w następstwie różnych patologicznych procesów dotyczących trzustki, np. jej przewlekłego zapalenia,
· uzupełnia względny niedobór endogennej insuliny lub przyczynia się do przezwyciężenia komórkowej insulinooporności u osób z cukrzycą typu 2, szczególnie skojarzonej z otyłością.

Wybierając sposób insulinoterapii, należy uwzględnić:
· potrzeby metaboliczne wynikające z indywidualnych cech patofizjologicznych cukrzycy,
· styl życia chorego,
· indywidualne cele leczenia – u dzieci, młodzieży i osób młodych dąży się do uzyskania prawie normoglikemii. U osób w wieku podeszłym wystarczające jest...


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.