Leczenie nadciśnienia tętniczego u osób z otyłością - kardiodiabetologia

Skuteczność taktyki postępowania prewencyjnego i leczniczego w przewlekłych chorobach występujących w różnych etiologicznych, patogenetycznych i klinicznych uwarunkowaniach zależy od stopnia rozpoznania tych różnic i odpowiedniego przystosowania leczenia do indywidualnych celów osoby chorej.
Nadciśnienie tętnicze jest przewlekłym ciężkim stanem (lub objawem), wynikającym właśnie z różnych etiologicznych uwarunkowań i patofizjologicznych mechanizmów.


Nadciśnienie tętnicze należy do głównych czynników istotnie przyczyniających się do zwiększenia zapadalności i śmiertelności z powodu chorób układu sercowo-naczyniowego, w tym głównie niedokrwiennej choroby serca oraz udaru mózgu i niedokrwienia kończyn dolnych. Występuje epidemicznie, dotycząc przeciętnie ok. 40 proc. dorosłej, ogólnej populacji w Polsce i na świecie przy przyjęciu granicy między prawidłowym a nieprawidłowym ciśnieniem tętniczym na poziomie 140/90 mmHg. Z powyższych powodów jest też głównym celem programów prewencji i leczenia tak lekarzy opieki podstawowej, specjalistów, jak i instytucji zdrowia publicznego.


Nadciśnienie tętnicze
metaboliczne


Do wyodrębniających się pod względem patogenezy, a więc i terapii postaci nadciśnienia tętniczego należy szczególnie jego postać, skojarzona z otyłością, zwłaszcza brzuszną, otyłością i cukrzycą typu 2 lub występująca jako składniki zespołu metabolicznego. Jest to postać nadciśnienia metabolicznego [1]. Na zespół metaboliczny, oprócz otyłości brzusznej, nadciśnienia tętniczego, upośledzenia tolerancji glukozy lub cukrzycy typu 2, składają się następujące, wspólnie występujące czynniki zagrożenia miażdżycą:
– insulinooporność – genetycznie uwarunkowane lub nabyte zaburzenia w funkcji układu receptorowego lub poreceptorowego dla insuliny,
– hiperinsulinemia, hiperproinsulinemia,
– hiperleptynemia,
– zmniejszenie stężenia testosteronu w surowicy u mężczyzn,
– zwiększenie stężenia testosteronu w surowicy u kobiet,
– hipercholesterolemia(>4,8 mmol/l),
– hipertriglicerydemia(>1,7 mmol/l),
– hiperurykemia (>387 µmol/l),
– zwiększenie mechanizmów prozakrzepowych (fibrynogenu w surowicy), upośledzenie fibrynolizy (PAI-1).

U osób z otyłością bez cukrzycy częstość nadciśnienia tętniczego zależy od postaci otyłości. W otyłości...


Pełna treść artykułu...