Bieżący numer
Archiwum
Artykuły zaakceptowane
O czasopiśmie
Zeszyty specjalne
Rada naukowa
Recenzenci
Bazy indeksacyjne
Prenumerata
Kontakt
Zasady publikacji prac
Opłaty publikacyjne
Standardy etyczne i procedury
Panel Redakcyjny
Zgłaszanie i recenzowanie prac online
|
4/2021
vol. 17 streszczenie artykułu:
Opis przypadku
Leczenie ortodontyczno-chirurgiczne pacjentki z wadą szkieletową klasy III na tle niedorozwoju szczęki Opis przypadku
Forum Ortod 2021; 17 (4): 301-11
Data publikacji online: 2022/01/15
Pełna treść artykułu
Pobierz cytowanie
ENW EndNote
BIB JabRef, Mendeley
RIS Papers, Reference Manager, RefWorks, Zotero
AMA
APA
Chicago
Harvard
MLA
Vancouver
Wady szkieletowe klasy III mogą być uwarunkowane przez protruzję żuchwy, retruzję szczęki bądź przez ich połączenie. Leczenie dorosłych pacjentów z III klasą szkieletową
może wymagać przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego, zwłaszcza gdy wada gnatyczna ma znaczący wpływ na estetykę twarzy.
Cel Celem pracy jest prezentacja skojarzonego leczenia ortodontyczno-chirurgicznego u 28-letniej pacjentki z wadą szkieletową klasy III. Materiał i metody Aby móc zakwalifikować pacjenta do skojarzonego leczenia ortodontyczno-chirurgicznego lub nieoperacyjnego niezbędna jest dokładna diagnostyka ortodontyczna. W prezentowanym przypadku wykonano zdjęcia wewnątrzustne, zewnątrzustne, modele gipsowe, a także zdjęcia radiologiczne. Na podstawie teleradiogramów bocznych głowy wykonano pomiary cefalometryczne według ortodontycznej analizy Tweeda oraz analizy Arnetta. Opis przypadku 28-letnia kobieta z wadą szkieletową klasy III zgłosiła się w celu skorygowania ustawienia zębów i poprawy rysów twarzy. Na podstawie analizy zdjęć wewnątrzustnych, zewnątrzustnych i radiologicznych sporządzono dwa plany leczenia: ortodontyczno-chirurgicznego i nieoperacyjnego. Z uwagi na chęć zmiany profilu twarzy wybrano plan interdyscyplinarny. Leczenie rozpoczęto montażem aparatu stałego w łuku górnym i dolnym. Faza przedoperacyjna miała na celu uzyskanie dekompensacji siekaczy w szczęce i żuchwie, korektę stłoczeń oraz niwelację i koordynację łuków w taki sposób, aby podczas zabiegu chirurgicznego możliwe było uzyskanie maksymalnej interkuspidacji. Po 11 miesiącach przygotowania ortodontycznego przeprowadzono zabieg ortognatyczny jednoszczękowy, następnie rozpoczęto fazę leczenia pooperacyjnego. Demontażu aparatu dokonano 16 miesięcy od momentu rozpoczęcia aktywnego leczenia. Profil pacjentki uległ znacznej poprawie, osiągnięto stabilną, funkcjonalną okluzję oraz klasę I obustronnie. Wnioski Prawidłowo postawiona diagnoza i odpowiednio zaplanowane leczenie to czynniki determinujące sukces i długotrwałą stabilność leczenia. Skeletal class III malocclusions may be associated with mandibular protrusion, maxillary retrusion or a combination of the two factors. In the treatment of adult patients with skeletal class III, orthognathic surgery must be considered, especially when a deformity has a significant impact on facial esthetics. Aim The aim of this paper is to present interdisciplinary treatment that required comprehensive orthodontics with the surgical intervention in a 28-year old female with a skeletal class III malocclusion. Material and methods In order to qualify a patient for combined orthodontic-surgical or non-surgical treatment, a thorough orthodontic diagnosis is necessary. In the present case, intraoral scans, extraoral scans, plaster models, and radiographs were taken. Cephalometric scans were used to perform measurements according to the Tweed orthodontic analysis and the Arnett analysis. Case report A 28-year old female with a skeletal class III malocclusion referred to a clinic seeking malocclusion correction and profile change. Based on the intraoral, extraoral and radiological photographs analysis two treatment plans were made: with orthodontic-surgical treatment and a non-invasive approach. Because of the patient’s desire to change her profile, an interdisciplinary treatment plan was chosen. The treatment started with a fixed appliance in the upper and lower arches. The preoperative phase was aimed to achieve incisor decompensation in the maxilla and mandible, crowding elimination, leveling and dental arches coordination for the purpose of obtaining maximum intercuspation during surgery. After 11 months of orthodontic preparation, the patient underwent orthognathic surgery, then the post-surgical phase was started. Debonding was performed 16 months after the start of active treatment. The patient’s facial profile was enhanced, stable, class I occlusion was attained bilaterally. Summary A correct diagnosis and appropriate planning are determinant factors for having success and long-term stability. słowa kluczowe:
chirurgia ortognatyczna, leczenie ortodontyczne,szkieletowa klasa III |