Leczenie osteoporozy

Leczenie osteoporozy ma na celu zwiększenie masy kostnej poprzez wpływ na architekturę beleczek kostnych (wzrost ich grubości). Wiadomo jednak, iż nie można odtworzyć jakościowo prawidłowej tkanki kostnej w przypadku przerwania ciągłości beleczek. Istotna więc jest wczesna profilaktyka osteoporozy poprzez prawidłową dietę, aktywność fizyczną, leczenie chorób współistniejących oraz poprzez okresowe wykonywanie badania gęstości kości wraz z oceną metabolizmu kostnego (markery kostne).


Leczeniu osteoporozy powinny podlegać osoby:
1) z czynnikami ryzyka osteoporozy i obniżoną masą kostną,
2) ze złamaniami przebytymi i obecnymi,
3) z wysokimi wskaźnikami przebudowy kości,
4) leczone: glikokortykosteroidami, lekami przeciwzakrzepowymi,
5) kobiety z przedwczesną menopauzą,
6) z obciążonym wywiadem rodzinnym w kierunku osteoporozy.

Zasadą leczenia jest: eliminacja czynników ryzyka, wzmożona aktywność fizyczna, suplementacja wapnia i witaminy D₃, stosowanie leków (HTZ, SERM, bisfosfoniany, kalcytonina). W przypadku osteoporoz wtórnych istotne jest leczenie przyczynowe. Najważniejszym celem leczenia osteoporozy jest redukcja ryzyka złamań.


Wzmożony wysiłek fizyczny


Celem codziennych ćwiczeń fizycznych jest podniesienie ogólnej sprawności ruchowej, gdyż złamania powstają najczęściej pod wpływem urazu. Wysiłek fizyczny wymusza tworzenie kości. W czasie leżenia następuje utrata wapnia ustrojowego ok. 0,2 proc. na dobę.


Suplementacja wapnia


Dieta odgrywa istotną rolę w utrzymywaniu prawidłowego metabolizmu kostnego. Zalecana podaż wapnia u kobiet w okresie okołomenopauzalnym to ok. 1 000 mg/dobę. Ilość ta powinna być równomiernie rozłożona we wszystkich posiłkach. W Polsce występuje dieta niedoboru wapnia. Tylko 40 proc. spożytego wapnia ulega wchłonięciu w jelicie. Niezbędna do tego jest aktywna postać witaminy D₃ [1,25 (OH)₂ D₃].
Wzrost wchłaniania wapnia następuje w obecności: białka, laktozy, magnezu. Wchłanianie wapnia osłabiają: sód, alkohol, tytoń, nadmiar fosforu w diecie. Udowodniono, iż codziennie 500 mg Ca²⁺ ulega absorpcji i 500 mg Ca²⁺ jest resorbowane z kości. Istotna jest proporcja Ca:P w pokarmie, która u osób dorosłych powinna wynosić 1:1. Nadmiar fosforu powoduje spadek wchłaniania wapnia. Dobry stosunek...


Pełna treść artykułu...