ISSN: 1505-8409
Przewodnik Lekarza/Guide for GPs
Bieżący numer Archiwum O czasopiśmie Suplementy Bazy indeksacyjne Kontakt Zasady publikacji prac
7/2001
vol. 4
 
Poleć ten artykuł:
Udostępnij:
streszczenie artykułu:

Leczenie przeciwzakrzepowe w kardiologii

Maria Krzemińska-Pakuła
,
Zbigniew Bednarkiewicz

Przew Lek 2001, 4, 7, 40-46
Data publikacji online: 2003/09/26
Pełna treść artykułu Pobierz cytowanie
 


Leczenie zmniejszające krzepliwość krwi odgrywa istotną rolę w terapii wielu schorzeń kardiologicznych. Terapia przeciwzakrzepowa jest leczeniem z wyboru ostrych zespołów wieńcowych bez uniesienia odcinka ST, wspomaga leczenie trombolityczne zawału serca, wykorzystywana jest w trakcie procedur inwazyjnych: koronarografii, koronaroplastyki i stentowania naczyń wieńcowych.






Leczenie antykoagulacyjne stosowane jest również w stanach sprzyjających tworzeniu się materiału zatorowego – w wadach zastawkowych serca, u chorych z mechanicznymi zastawkami serca oraz z powiększeniem jam serca, szczególnie przedsionków z towarzyszącym ich migotaniem. Profilaktyczne stosowanie leków przeciwzakrzepowych ma uzasadnienie u osób ze zwiększonym ryzykiem powikłań zakrzepowo-zatorowych, poddawanych rozległym zabiegom chirurgicznym, czy długotrwale unieruchomionym.

Podstawowymi, powszechnie stosowanymi lekami w terapii przeciwzakrzepowej są:

- heparyna niefrakcjonowana – wprowadzona do terapii kilkadziesiąt lat temu,

- heparyna frakcjonowana – drobnocząsteczkowa, którą zaczęto stosować w połowie lat 80.,

- doustne antykoagulanty acenokumarol i warfaryna – popularniejsza w krajach Europy Zachodniej i Stanach Zjednoczonych.



Heparyna niefrakcjonowana


Heparyna jest związkiem glikozoaminglikanowym, tworzonym z polimerów cyklicznie powtarzających się podjednostek disacharydowych. Heparyna niefrakcjonowana, w przeciwieństwie do heparyn nowszych generacji – drobnocząsteczkowych, składa się głównie z cząsteczek klasy ACLM (above critical lenght molecules – cząsteczki o długości powyżej długości krytycznej) [1]. Miejscem syntezy heparyny są komórki tuczne, masowo otrzymywana jest z jelit świńskich. Średnia masa cząsteczkowa heparyny niefrakcjonowanej wynosi od ok. 12 tys. do 15 tys. daltonów.

Heparyna niefrakcjonowana działa przeciwzakrzepowo poprzez aktywację antytrombiny III. Kompleks antytrombina III (AT-III) – heparyna unieczynnia trombinę i czynnik Xa oraz w mniejszym stopniu czynniki IXa, XIa i XIIa. Działania niepożądane mogące wystąpić w trakcie stosowania heparyny niefrakcjonowanej: możliwość krwawień, zarówno miejscowych, jak i z przewodu pokarmowego, trombocytopenia, osteoporoza, odczyny alergiczne, miejscowa martwica skóry [2]....


Pełna treść artykułu...
© 2024 Termedia Sp. z o.o.
Developed by Bentus.