Leczenie skojarzone - jego miejsce w medycynie

Leczenie skojarzone było stosowane w medycynie zawsze, a jego źródła sięgają już medycyny ludowej. Czyż zalecenia dietetyczne dotyczące konieczności zmniejszenia masy ciała i dodatkowo upusty krwi przez przystawianie pijawek nie były skojarzoną receptą na leczenie nadciśnienia tętniczego?





Biorąc pod uwagę zasady EBM (evidence-based medicine – praktyki medycznej opartej na wiarygodnych i aktualnych publikacjach, tj. wynikach badań z randomizowaną grupą kontrolną dotyczących powikłań sercowo-naczyniowych) przy podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia, autorka pragnie zagadnienie to przedstawić na przykładzie zaleceń dotyczących leczenia 2 głównych czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, jakimi są nadciśnienie tętnicze i zaburzenia lipidowe.



Terapia skojarzona w nadciśnieniu tętniczym


Korzyści z terapii skojarzonej w nadciśnieniu tętniczym:

- nadciśnienie samoistne – złożony patomechanizm, większa skuteczność terapii skojarzonej,

- częstsze osiągnięcie celu leczenia,

- mniejsza dawka leku, mniejsze skutki uboczne,

- zmniejszenie efektów ubocznych jednego leku przez drugi,

- większy wpływ na powikłania narządowe.

Nawet w czasach, gdy większość lekarzy, zgodnie zresztą z zaleceniami towarzystw naukowych, stosowała monoterapię, a drugi lub następny lek był włączony dopiero po przekonaniu się o nieskuteczności pierwszego, praktyka kliniczna wskazywała, że rzadko za pomocą jednego leku nadciśnieniowego można osiągnąć zamierzony cel obniżenia ciśnienia tętniczego do zalecanych wartości.

W badaniu SHEP z 1991 r. (Systolic Hypertensian in the Elderly Program) tylko u 46 proc. chorych chlortalidon był skuteczny. Pozostali wymagali włączenia dodatkowego leku, przeważnie atenololu lub rezerpiny. Konieczność dołączenia dodatkowego leku odzwierciedla kliniczną rzeczywistość (tab. 1.).

Skuteczność obniżenia ciśnienia przez 2 leki w mniejszej dawce jest przeważnie większa niż pojedynczego w większej dawce, np. podanie 6,25 mg hydrochlorothiazydu albo oddzielnie bisoprololu w dawce 2,5 mg daje skuteczne obniżenie ciśnienia tętniczego tylko u 10–20 proc. chorych. Natomiast jeżeli połączymy oba leki, skuteczność jest duża (70–90 proc.), a skutki uboczne, obniżenie poziomu potasu i wzrost kwasu moczowego przy tak małej...


Pełna treść artykułu...