Leczenie skojarzone podwaja przeżycie chorych z czerniakiem
Autor: Alicja Kostecka
Data: 09.10.2017
Źródło: New England Journal of Medicine/AK
| Tagi: | czerniak, leczenie skojarzone |
W New England Journal of Medicine opublikowano wyniki badania klinicznego III fazy, przedstawione w trakcie tegorocznego kongresu European Society for Medical Oncology (ESMO) w Madrycie (LBA6_PR), wskazujące, że prowadzone przez rok leczenie skojarzone dabrafenibem z trametynibem zmniejsza ryzyko nawrotu choroby lub zgonu u ponad połowy chorych na czerniaka w stadium III wysokiego ryzyka, z obecnością mutacji BRAF V600E/K, co w opinii autorów zmienia istotnie praktykę kliniczną.
Do badania włączono 870 wcześniej nieleczonych chorych na czerniaka w stadium III wysokiego ryzyka, z obecnością mutacji BRAF V600E/K, będących w okresie 12 tygodni po resekcji chirurgicznej. Chorych przydzielono losowo do grupy otrzymującej dabrafenib w dawce 150 mg dwa razy na dobę w skojarzeniu z trametynibem w dawce 2 mg raz na dobę lub do grupy otrzymującej placebo. Leczenie prowadzono przez 12 miesięcy, a pierwszorzędowym punktem końcowym było przeżycie wolne od nawrotu choroby.
Po okresie obserwacji z medianą 2,8 roku wykazano, że leczenie skojarzone statystycznie istotnie zmniejsza ryzyko nawrotu choroby lub zgonu (współczynniki ryzyka, 0,47; 95% CI, 0,39–0,58). Dotychczas nie osiągnięto mediany przeżycia wolnego od nawrotu choroby u chorych w grupie otrzymujących leczenie skojarzone dabrafenibem z trametynibem, w porównaniu z 16,6 miesiąca w grupie placebo. Korzyści w zakresie przeżycia wolnego od nawrotu choroby odnotowano we wszystkich podgrupach chorych.
U chorych przydzielonych do grupy otrzymującej leczenie skojarzone odnotowano także statystycznie istotną poprawę przeżycia całkowitego w porównaniu do grupy placebo (HR, 0,57). Odsetek przeżycia 3-letniego wyniósł 86% w grupie z leczeniem skojarzonym w porównaniu z 77% w grupie placebo (p=0,0006), choć uzyskana poprawa nie przekroczyła założonego progu dla analizy pośredniej p=0,000019. Przeżycie wolne od przerzutów odległych (HR, 0,51; 95% CI, 0,40–0,65) oraz przeżycie wolne od nawrotu choroby (HR, 0,47; 95% CI, 0,39–0,57) były także statystycznie istotnie lepsze w grupie otrzymującej leczenie skojarzone w porównaniu z placebo.
U większości chorych przydzielonych do grupy otrzymującej leczenie skojarzone (97%) odnotowano działania niepożądane, przy czym 41% z nich określono jako 3/4 stopnia. U około jednej czwartej chorych (26%) działania niepożądane prowadziły do przerwania leczenia, w porównaniu z 3% w grupie placebo.
Podsumowując badacze podkreślili skuteczność analizowanej terapii, podkreślając fakt, że u 90% chorych nie stwierdzono progresji choroby po roku, przy czym ogólnie można stwierdzić, ze tak prowadzone leczenie było dobrze tolerowane.
Po okresie obserwacji z medianą 2,8 roku wykazano, że leczenie skojarzone statystycznie istotnie zmniejsza ryzyko nawrotu choroby lub zgonu (współczynniki ryzyka, 0,47; 95% CI, 0,39–0,58). Dotychczas nie osiągnięto mediany przeżycia wolnego od nawrotu choroby u chorych w grupie otrzymujących leczenie skojarzone dabrafenibem z trametynibem, w porównaniu z 16,6 miesiąca w grupie placebo. Korzyści w zakresie przeżycia wolnego od nawrotu choroby odnotowano we wszystkich podgrupach chorych.
U chorych przydzielonych do grupy otrzymującej leczenie skojarzone odnotowano także statystycznie istotną poprawę przeżycia całkowitego w porównaniu do grupy placebo (HR, 0,57). Odsetek przeżycia 3-letniego wyniósł 86% w grupie z leczeniem skojarzonym w porównaniu z 77% w grupie placebo (p=0,0006), choć uzyskana poprawa nie przekroczyła założonego progu dla analizy pośredniej p=0,000019. Przeżycie wolne od przerzutów odległych (HR, 0,51; 95% CI, 0,40–0,65) oraz przeżycie wolne od nawrotu choroby (HR, 0,47; 95% CI, 0,39–0,57) były także statystycznie istotnie lepsze w grupie otrzymującej leczenie skojarzone w porównaniu z placebo.
U większości chorych przydzielonych do grupy otrzymującej leczenie skojarzone (97%) odnotowano działania niepożądane, przy czym 41% z nich określono jako 3/4 stopnia. U około jednej czwartej chorych (26%) działania niepożądane prowadziły do przerwania leczenia, w porównaniu z 3% w grupie placebo.
Podsumowując badacze podkreślili skuteczność analizowanej terapii, podkreślając fakt, że u 90% chorych nie stwierdzono progresji choroby po roku, przy czym ogólnie można stwierdzić, ze tak prowadzone leczenie było dobrze tolerowane.
