Leczenie unieruchomieniem jako naruszenie czynności narządu ciała w rozumieniu Kodeksu karnego – problemy opiniodawcze i propozycja sposobu opiniowania sądowo-lekarskiego

Cel pracy
Celem pracy była analiza wpływu leczenia unieruchomieniem „lżejszych” obrażeń narządu ruchu obejmujących tkanki miękkie na stanowisko biegłych i treść orzeczeń sądów w przestępstwach przeciwko zdrowiu. Zbadano także stosunek sądów do opinii biegłych oraz zaproponowano model opiniowania sądowo-lekarskiego w tego typu przypadkach.

Materiał i metody
W ramach badania przenalizowano wyroki wydane przez wydziały karne sądów powszechnych, w których zastosowanie unieruchomienia danej części ciała albo jego brak mogło rzutować na stopień określonego przez biegłego uszczerbku na zdrowiu.

Wyniki
Część biegłych uznaje leczenie unieruchomieniem za równoznaczne z naruszeniem czynności narządu ciała, a sądy rzadko odrzucają takie opinie. Dla niektórych biegłych kluczowe znaczenie ma nie tyle rzeczywista czynność leczonej unieruchomieniem części narządu ruchu po 7 dniach od urazu, ile samo leczenie unieruchomieniem, bez względu na czas, przez jaki jest ono stosowane. Dodatkowo biegli określają ciężkość obrażeń, biorąc pod uwagę zastosowanie unieruchomienia albo jego brak.

Wnioski
O stopniu uszczerbku na zdrowiu definiowanego w Kodeksie karnym powinno rozstrzygać kontrolne badanie lekarskie przeprowadzone po 7 dniach od urazu oraz ocena jego „biologicznych” skutków, nie zaś fakt zastosowania unieruchomienia ani czas jego trwania.



Aim of the study
The aim of the paper is analysis of the impact of immobilization treatment of “less severe” motor organ injuries affecting soft tissues on the position of medical experts and court decisions in crimes against health. We also analysed the attitude of courts to expert opinions and present a proposal for a model of judicial and medical opinion in such cases.

Material and methods
In the study, we analysed judgments of the criminal divisions of common courts, in which the use of medical immobilization of a given part of the body or lack thereof could have an impact on the degree of health impairment determined by the medical expert.

Results
Some experts consider medical immobilization to be tantamount to an impairment of the function of a body organ, and the courts rarely reject such opinions. For some experts, the key is not the actual function of the immobilized part of the musculoskeletal system after 7 days from injury, but the immobilization treatment itself, and not the time it takes. In addition, experts determine the severity of injuries when immobilization is/is not used.

Conclusions
The degree of health impairment, as defined in the Penal Code, should be determined by a medical check-up carried out 7 days after the injury, with an assessment of its “biological” effects, and not by the use of immobilization treatment and the time for which it is maintained.