Leczenie zaburzeń erekcji - przeszłość, teraźniejszość, przyszłość

Problem zaburzeń erekcji pojawia się w najstarszych kulturach świata (m.in. Sumerów, Egiptu, Fenicji, Babilonii). W kodeksie Hammurabiego znajduje się przepis prawny, wiążący się z ZE – żona ma prawo w takiej sytuacji do legalnej separacji z mężem. W świecie antycznym w leczeniu ZE stosowano różne metody – obrzędy sakralne, interpretację marzeń sennych, desensybilizację, picie czerwonego wina, techniki współżycia seksualnego, afrodyzjaki. W krajach Dalekiego Wschodu leczono ZE metodami treningowymi (np. technika miękkiego wejścia), dietetyką, psychoterapią, akupresurą, masażem. Największą popularnością przez stulecia cieszyły się afrodyzjaki, które stosowano we wszystkich regionach świata, np. ambra (Madagaskar), wyciągi z tarantuli, ekstrakt z muszek (Hiszpania), larwy os (Antyle), żeń-szeń (Korea), strychnina (Wietnam), wyciąg z drzewa sandałowego (Indie), środki halucynogenne (psylocybina w Meksyku, khat w Etiopii, peyotl u Indian Ameryki Środkowej i Północnej), cafe mandiqueiro (Brazylia).




Historia leczenia zaburzeń
erekcji (ZE)


W wielu kulturach świata leczeniem ZE zajmowali się (i nadal zajmują) szamani i znachorzy. Zakres stosowanych przez nich metod leczenia obejmuje: zioła, techniki psychologiczne (np. sugestie, wydobywanie na jaw nieuświadomionych konfliktów, neutralizowanie lęków), magię. Leczeniem ZE zajmowało się również duchowieństwo, np. w średniowieczu przyczyny ZE postrzegano w działaniu szatana i leczono egzorcyzmami. W świecie islamu mułłowie leczyli ZE cytatami z Koranu.
W Europie na początku XX w. stosowano w leczeniu ZE hydroterapię, fizykoterapię, farmakoterapię (głównie strychninę, johimbinę, preparaty fosforu, wyciągi z jąder, przysadki, nadnerczy, kamforę, przetwory sporyszu), elektroterapię, psychoterapię. W XX w. do postępu leczenia ZE przyczynili się badacze i odkrycia przedstawione w tab. 1.
W końcu XX w. i na początku XXI największy postęp w leczeniu ZE zawdzięczamy poznaniu ośrodków sterujących seksualnością w mózgu, biochemicznych uwarunkowań reaktywności erekcyjnej (tab. 2. i 3.).


Obecne standardy
diagnostyki ZE


Z badań epidemiologicznych (tab. 4.) wynika, że znacząca jest populacja mężczyzn z ZE. Biorąc pod uwagę liczebność populacji mężczyzn z tym zaburzeniem, ich opory przed podjęciem leczenia, wpływ ZE na zdrowie psychiczne, seksualne i relacje partnerskie, można stwierdzić,...


Pełna treść artykułu...