Leczenie żywieniowe w ciężkim ostrym zapaleniu trzustki

Cel: Celem pracy była ocena efektów leczenia żywieniowego u chorych leczonych z powodu ciężkiego ostrego zapalenia trzustki.
Materiał i metody: Zanalizowano przebieg kliniczny, czas leczenia żywieniowego drogą enteralną lub parenteralną, czas pobytu w szpitalu oraz liczbę powikłań u 32 pacjentów leczonych z powodu ciężkiego ostrego zapalenia trzustki, którzy wymagali interwencji żywieniowej.
Wyniki: Wszyscy pacjenci wymagali leczenia żywieniowego. U 4 chorych było możliwe zastosowanie żywienia dojelitowego od początku choroby. Pozostałych 28 pacjentów wymagało żywienia pozajelitowego. Średni czas interwencji żywieniowej wyniósł 15,75 dnia w grupie chorych żywionych dojelitowo oraz 16,23 dnia w grupie żywionej pozajelitowo. Energia dostarczona w żywieniu wyniosła w grupie chorych żywionych dojelitowo 18,3 kcal/kg m.c. oraz 22,4 kcal/kg m.c. w grupie żywionej pozajelitowo, natomiast całkowita śmiertelność 9,6%. Średni czas hospitalizacji w grupie żywionej dojelitowo kształtował się na poziomie 21,3 dnia, a w grupie żywionej pozajelitowo 23,5 dnia. U 31,2% chorych wystąpiły powikłania mogące mieć związek z leczeniem żywieniowym.
Wnioski: Według doświadczeń autorów niniejszego opracowania w części przypadków ciężkiego ostrego zapalenia trzustki całkowite żywienie pozajelitowe jest jedyną drogą żywienia. Wiąże się to z ciężkim stanem ogólnym chorego oraz zaburzeniami funkcji przewodu pokarmowego. U niektórych chorych na ciężkie ostre zapalenie trzustki możliwe jest zastosowanie żywienia dojelitowego od początku choroby pod warunkiem dobrego dostępu do przewodu pokarmowego oraz braku zaburzeń pasażu jelitowego.

Aim: The aim of our study was to evaluate the results of nutritional treatment in patients with severe acute pancreatitis.
Material and methods: We analyzed the clinical course, duration of parenteral or enteral nutrition, period of hospitalization and complications. We analyzed the material of 32 patients treated for severe acute pancreatitis which required nutritional support.
Results: All patients were qualified for nutritional treatment. In 4 patients enteral treatment was possible to introduce from the beginning of the disease. The remaining 28 patients required parenteral nutrition. Average time of nutritional intervention was 15.75 days (12-21 days) in the enteral vs. 16.23 days in the parenteral nutrition group. Average energy supplied in the enteral nutrition group was 18.3 kcal/kg body weight vs. 22.4 kcal/kg body weight in the parenteral nutrition group. Overall mortality rate was 9.6%. Average length of hospitalization was 21.3 days in the enteral nutrition group vs. 23.5 days in the parenteral nutrition group. Ten patients (31.2%) had complications that could have been side effects of nutritional treatment.
Conclusions: In some cases of severe acute pancreatitis, parenteral nutrition remains the only way of feeding due to the serious condition of the patient and impossibility of introducing enteral feeding from the beginning of the disease. In some patients qualified as cases of severe acute pancreatitis it is possible to apply enteral nutrition, but under the condition that there is good access to the alimentary tract and that there are no disorders in the intestinal passage.