Lecznictwo szpitalne na przykładzie Małopolski

Segment opieki stacjonarnej w systemie ochrony zdrowia ma szczególne znaczenie. Koncentruje znakomitą większość zasobów rzeczowych i osobowych systemu, kumuluje niemal połowę środków finansowych przeznaczonych przez płatników na zakup świadczeń zdrowotnych, pochłania większość ponoszonych przez społeczeństwo nakładów inwestycyjnych na ochronę zdrowia. Dla kadr medycznych jest źródłem wyjątkowych doświadczeń zawodowych, prestiżu i apanaży, politykom i organizatorom opieki zdrowotnej służy nieskończonymi pokładami problemów do rozwiązania. Stanowi wreszcie przedmiot finansowego i emocjonalnego zaangażowania tysięcy małych, średnich i wielkich przedsiębiorców, żyjących ze sprzedaży szpitalom swych towarów i usług.



Poszukując odpowiedzi na pytanie o kondycję ekonomiczno-finansową szpitali po wprowadzeniu systemu ubezpieczeń zdrowotnych w układzie regionalnym, w Departamencie Polityki Społecznej Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego od 1999 r. prowadzony jest system kwartalnego monitorowania sytuacji ekonomiczno-finansowej wojewódzkich samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej (ze szczególnym uwzględnieniem szpitali), rozszerzony w latach następnych o szpitale, dla których organami założycielskimi są powiaty województwa małopolskiego, a także resorty zdrowia, obrony narodowej i spraw wewnętrznych. W ten sposób gromadzone są dane, które po przetworzeniu stanowią podstawę dorocznych raportów stanowiących użyteczne źródło informacji dla organizatorów opieki zdrowotnej na szczeblu regionalnym i powiatowym, dyrektorów szpitali oraz analityków systemu ochrony zdrowia.
Szczególną okazją do zaprezentowania analizy obecnego stanu lecznictwa szpitalnego w Małopolsce oraz tendencji na najbliższą przyszłość była II Konferencja Małopolskiej Rady Zdrowia Publicznego zorganizowana w Krakowie 7 kwietnia br., a zatem w Światowym Dniu Zdrowia.


Stan obecny zasobów

W Małopolsce, liczącej ok. 3 240 tys. mieszkańców, funkcjonowało na koniec 2002 r. 67 szpitali, w tym 49 publicznych i 18 niepublicznych. Wśród jednostek publicznych było 19 szpitali wojewódzkich, 22 szpitale powiatowe oraz 8 szpitali resortowych. Szpitale niepubliczne, z wyjątkiem Szpitala Zakonu Oo. Bonifratrów (135 łóżek), to głównie małe jednostki nastawione przede wszystkim na chirurgię jednego dnia, położnictwo oraz opiekę długoterminową, w tym nad pacjentami w okresie terminalnym. Średnia liczba...


View full text...