Leki cytoprotekcyjne w terapii choroby niedokrwiennej serca

Leczenie choroby wieńcowej zawsze należy rozpoczynać od oszacowania czynników ryzyka i zwalczania tych z nich, które poddają się modyfikacji. Należą do nich: zmiana stylu życia z zaniechaniem palenia papierosów, zwiększeniem aktywności fizycznej i redukcją masy ciała; normalizacja ciśnienia tętniczego; redukcja stężenia cholesterolu w surowicy krwi i osiągnięcie stanu wyrównania w cukrzycy. Nie wszystkie leki stosowane w stabilnej dławicy piersiowej spełniają podstawowy cel terapii, jakim jest redukcja śmiertelności i występowania zawału serca.






Ten postulat spełnia podawanie kwasu acetylosalicylowego oraz leczenie hipolipemizujące prowadzone statynami. Beta-adrenolityki redukują śmiertelność u chorych po zawale serca, a antagoniści wapnia zwalniający częstość rytmu serca (werapamil i diltiazem) zmniejszają śmiertelność w zawale serca, pod warunkiem, że chory wykazuje frakcję wyrzutu lewej komory (EF) powyżej 40 proc. i nie ma cech niewydolności serca. Klasyczne leki wieńcowe: azotany, beta-adrenolityki i antagoniści wapnia są skutecznymi lekami objawowymi, redukującymi bóle dławicowe i poprawiającymi tolerancję wysiłku u chorego z dławicą. Wartościowym uzupełnieniem klasycznej farmakoterapii wieńcowej mogą okazać się leki o działaniu metabolicznym, wśród których szczególne miejsce zajmuje trymetazydyna.



Przemiany metaboliczne w niedokrwionym mięśniu sercowym


Podstawowym patomechanizmem choroby niedokrwiennej serca jest ostre lub przewlekłe i stopniowo narastające niedokrwienie mięśnia sercowego. Przyjmuje się, że jest ono wynikiem zachwiania równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen i substancje odżywcze a przepływem wieńcowym, zależnym w dużym stopniu od wielkości światła naczynia. Największy wpływ na wielkość światła tętnicy wieńcowej mają postępujące zmiany miażdżycowe, które je stopniowo zawężają – obserwuje się to w przewlekłej stabilnej dławicy piersiowej, charakteryzującej się wysiłkowymi bólami wieńcowymi. Istotny wpływ na wielkość światła ma również nagłe pęknięcie blaszki miażdżycowej i/lub wystąpienie zakrzepu, mogące prowadzić do całkowitego zamknięcia naczynia w trybie natychmiastowym – jest to mechanizm niestabilnej choroby wieńcowej, której typowym objawem są spoczynkowe bóle w klatce piersiowej; jest to również mechanizm tworzenia się zawału...


Pełna treść artykułu...