Lewą ręką do prawej kieszeni

Moim prywatnym zdaniem...


Od 1 października obowiązuje nowa ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Można się domyślać, że prezydent składając pod nią podpis pomyślał: nie chcę, ale muszę. I trudno się jemu dziwić – pewnie nie bardzo chciał, by kojarzono go z tą nowo-starą konstytucją systemu ochrony zdrowia, która na pewno nie rozwiąże żadnego z istotnych problemów opieki zdrowotnej.
Dziś także nie bardzo wiadomo, jak odbędzie się proces kontraktowania na rok 2005; nowa ustawa przewiduje procedurę, która powinna obowiązywać od wiosny (tej, która już była!). Pozostaje więc już dobrze znany i sprawdzony sposób, wdzięcznie nazywany aneksowaniem dotychczasowych umów, pozwalający jednostronnie narzucić każdą zmianę umowy świadczeniodawcom (jeśli nie chcesz proponowanej zmiany, wypowiadasz całą umowę).
Aby trochę złagodzić okres przygotowań do tej operacji, minister zdrowia powołał do życia Radę Sterującą, która w ciągu kilku tygodni dokonała przeglądu ogólnych i szczegółowych zasad kontraktowania niektórych świadczeń stosowanych w 2004 roku i zaproponowała różnego kalibru zmiany, np.:
· umowy mogą ulegać zmianie tylko za obopólną zgodą świadczeniodawcy i płatnika,
· należy skrócić terminy płatności faktur (przy jednoczesnym uznaniu, że za termin płatności uważać się będzie datę wpływu środków na rachunek świadczeniodawcy),
· programy informatyczne niezbędne do przekazywania danych do Narodowego Funduszu Zdrowia mają być darmowe dla świadczeniodawców,
· NFZ nie może żądać dodatkowych danych, których nie przewiduje umowa,
· karta informacyjna ze szpitala nie może być traktowana jako skierowanie.

Lista ta jest oczywiście niepełna; warto jednak zadać sobie podstawowe pytanie: jakie będzie przełożenie tych postulatów na rzeczywistość i czy nie będą one kolejną listą pobożnych życzeń. Nie można także zapominać o tym, że na czas kontraktowania nałoży się przekształcanie Narodowego Funduszu Zdrowia w nową instytucję o tej samej nazwie. Co to znaczy w praktyce, nietrudno sobie wyobrazić: wypowiedzenia, ponowne (albo i nie) zatrudnianie, niepewność pracowników co do swoich dalszych losów (zwykle powodująca skłonność do pasywnego urzędowania)...
Nie wiadomo także, jak wyglądać będą dalsze losy projektu ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji spzoz-ów. Upadają...


View full text...