List otwarty do wszystkich towarzystw naukowych oraz organizacji rządowych i pozarządowych, dotyczący ogólnopolskiego programu profilaktyki raka szyjki macicy

Motto:
Dlatego należy skończyć z gadaniem i pisaniem, a przystąpić do rzeczowego realizowania badań
(T. Pisarski, Ginek Prakt 2004; 16: 6)


Nic dodać, nic ująć do tej przytoczonej jako motto wypowiedzi prof. Pisarskiego w sprawie ogólnopolskiego problemu profilaktyki raka szyjki macicy, opracowanego przez prof. Wenancjusza Domagałę i mnożących się w prasie ginekologicznej komentarzy na ten temat.

Włączając się do tej dyskusji chcielibyśmy się też odnieść do rekomendacji i komentarza Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w sprawie diagnostyki, profilaktyki i wczesnego wykrywania raka szyjki macicy (Gin Pol 2004; 75: 497, 502), która po raz pierwszy uwzględnia nasze rzeczywiste możliwości w tym zakresie i wreszcie zwraca uwagę na znaczenie kolposkopii w tym przedmiocie, chociaż jeszcze nie wyczerpuje w całości aktualnych, nowych możliwości na tym polu.

Program prof. Domagały w świetle własnego komentarza (Ginek Prakt 2004; 12, 4) obok niektórych arbitralnych opinii i wniosków jest na tyle dyskusyjny, że nie może znaleźć natychmiastowego zastosowania i spowodować szybkiego, znaczącego spadku śmiertelności kobiet z powodu raka szyjki macicy w Polsce. To, co proponuje ten program wymaga dopiero, podobnie do innych proponowanych wcześniej, przygotowania kadry cytotechników i patomorfologów, a więc odsuwa w czasie doraźną poprawę efektywności wykrywania CIN i raka. W żadnym przypadku nie przekłada się to na obniżenie śmiertelności kobiet z tego powodu w najbliższym czasie.

Formułując cele programu należy pamiętać o tym, że jego efektywność w zwalczaniu raka szyjki macicy zależy przede wszystkim od frekwencji kobiet, do których działania programu są skierowane. To jest, naszym zdaniem, podstawowy czynnik powodzenia każdego programu. Aby to osiągnąć, należy w programie bezwzględnie i na pierwszym miejscu uwzględnić szeroko pojęte, stałe działania uświadamiające kobiety o niebezpieczeństwie zachorowania na raka szyjki macicy. Nie tylko z biernym wykorzystywaniem położnej środowiskowej, jak proponuje prof. Domagała (Ginek Prakt 2004; 12: 4), ale także dodatkowo lekarza rodzinnego (chociaż widzielibyśmy dla niego bardziej aktywne działanie) i głównie wszystkich dostępnych mediów, z tak szeroko obecnym w naszym życiu Internetem.

Ktoś zaraz powie – przy tym stanie kadrowym, aparaturowym i laboratoryjnym? Nie damy rady. Będą...


Pełna treść artykułu...